Gríma - 24.10.1932, Qupperneq 57

JÓN A SKJÖLDÓLFSSTÖÐUM OG HULDUKONAN 55
»Eg held það verði til lítils«, sagði eg, »eða hvað
getur það verið?« »Það er«, svaraði hún, »að biðja
þig að selja mér pott af nýmjólk á hverju kvöldi í
hálfan mánuð«. Eg sagði, að það kynnu að verða ein-
hver ráð með það. »Jæja«, svaraði hún, »en því fylg-
ir nú nokkuð meira, — það má enginn vita neitt um
það«. »Því þori eg ekki að lofa«, sagði eg, »því að eg
get það líklega ekki, svo að enginn verði var við það«.
»Heittu þá á mig«, svaraði hún, »að gera það samt,
ef atvik falla svo, að hægt sé að leyna aðra því«.
»Það er þá nær«, svaraði eg, »en hvar læturðu ílátið
undir mjólkina?« »Hefur þú tekið eftir því«, svaraði
hún, »að annarsvegar við dyratréð yfir tóftardyrun-
um er dálítið skot í vegglægjunni? Þar læt eg könnu
undir mjólkina«. Eg bauð konu þessari að koma
heim í bæ með mér og þiggja góðgerðir, en það vildi
hún ekki; kvaddi hún mig síðan og fór burt. — Þótt
eg sæi konu þessa ekki gjörla, þóttist eg vera viss
um að hafa aldrei séð hana fyrri; málfæri hennar
var einkennilegt og tók eg þegar eftir að það var
frábrugðið því, er tíðkaðist hér í sveitinni. Þegar eg
gekk út úr tóftinni, fann eg þar sem til var vísað
trékönnu með loki yfir. Veðri var svo farið, að loft
var þykkt og ofurlítil hríðarmugga, en hvessti með
kvöldinu og gerði kafalds-hríð, svo að eg þorði ekki
að sleppa mjaltakonunum einum í fjósið. Hafði eg
lítil karlmannaráð, en fjósvegur var nokkuð langur,
svo að eg fór sjálfur með þeim. Svo mátti heita, að
alltaf væri stórhríð á degi hverjum í hálfan mánuð
og rak niður hina mestu fönn; eg fór því með stúlk
unum í fjósið á hverju kvöldi allan þenna tíma. Sex
voru kýr í fjósi og allar með mjólk. Bar eg mjólkur-
föturnar fram í ranghalann jafnóðum og í þær var