Gríma - 24.10.1932, Síða 69

PRESTURINN OG BÓNDINN PJÖLKUNNUGI 67
sýnist, að þetta sé presturinn? Hvaða bölvað stand
er þetta í yður?« »Minnist þér ekki á það«, svaraði
prestur; »eg ætlaði út til þarfinda minna, en lenti
í einhverri bannsettri leiðslu, svo að eg villtist«. Kon-
an hjálpaði presti ofan af bitanum; blygðaðist hann
sín sárlega og bað konuna að segja engum manni
frá þessu næturbrölti hans, en hún lofaði því og
sagði sem svo, að það væri heppilegt að bónda sín-
um væri ókunnugt um það. Síðan fóru þau inn í bað-
stofuna; skreið prestur í ból sitt og hætti ekki á fleiri
ferðir þá nótt, en konan færði bónda sínum eldinn.
»Hvað hefur þú aðhafzt alla þessa stund«, spurði
bóndi svo hátt, að prestur mátti vel heyra fram í
baðstofuna, »og hver var á gangi þarna frammi?«
»Það var enginn á gangi«, svaraði konan, »en mér
dvaldist við að lífga upp eldinn«.
Daginn eftir bauð bóndi presti að vera þar næstu
nótt og tók prestur því boði alls hugar feginn, því
að hann sárlangaði til að komast í rekkjuna til
bóndadóttur og hugðist ekki að komast í betra færi
en þetta. Háttaði hann aftur í sama rúmi um kvöld-
ið, beið þess að allir væru sofnaðir og lagði svo at'
stað á sama hátt sem fyrri nóttina. En hvernig sem
hann þreifaði og hvað varlega sem hann fór, þá
villtist hann eins og í fyrra skiftið og ráfaði utan við
sig í gegnum ýmsar ófærur, þar til er hann lenti á
háum hömrum. Loksins komst hann upp á hamrana,
en sá þá ekki annað en gínandi sjó fyrir neðan sig.
Sat hann þar lengi og var svo hræddur, að honum
varð mál til baksins.
Það er af bónda að segja, að hann vaknaði um
nóttina og bað konu sína að sækja sér mjólk að
5*