Gríma - 24.10.1932, Síða 71

PRESTURINN OG BÓNDINN FJÖLKUNNUGI 69
út, sá hún að prestur var þar að vasla í hlaðforinni;
var hann allur útataður af slettum, en heimahund-
amir stóðu geltandi í kringum hann. »Hvað er
þetta?« spurði konan, »ósköp er að sjá, hvað þér er-
uð útverkaður«. »ójá«, svaraði prestur, »mér er það
óskiljanlegt, hvaða ósköp því geta valdið, að eg verð
svona utan við mig á hverri nóttu. Það hljóta að vera
einhverjir gerningar«. Bað prestur konuna að þegja
yfir þessu, og hét hún því; fylgdi hún presti aftur
til rúms síns og varð hann feginn að skríða undir
brekánin, því að honum var orðið ónotalega kalt.
Bóndi kvartaði enn sem fyrr um hávaða og umgang
í bænum, en konan lét sem ekkert væri; það hlyti' að
vera tómur hugarburður.
Morguninn eftir kom bóndi til prests, þegar hann
var að klæða sig, bauð honum góðan dag og spurði,
því hann væri svona forugur. »Æ, minnstu ekki á
það«, svaraði prestur; »eg veit ekki hvernig í ósköp-
unum á því stendur, að allar þessar nætur hef eg
þurft að bregða mér fram, en villzt í hvert skifti og
lent í einhverri leiðslu, sem aldrei hefur jrfir mig
komið áður«. Bóndi brosti að og bauð presti hjá sér
að vera um daginn, en hann þakkaði fyrir gott boð
og kvaðst eigi mega vera lengur að heiman. Bjóst
hann síðan í skyndingu til heimfarar, kvaddi og fór.
Um vorið fékk prestur annað brauð og fluttist
þangað. Þótti hann upp frá þessu vera maður gætn-
ari en áður.