Gríma - 01.09.1943, Síða 17

Gríma]
SAGNIR UM SÉRA MAGNÚS Á TJÖRN
15
kemur sendingin að þeim og lætur dólgslega.1) Magnús
var skyggn. Stefndi hann þegar móti sendingunni og
mælti einbeittnislega fram vísu þessa:
„Þú hefur ei hér að gjöra grand,
guð því hjá mér stendur,
en farðu aftur og finndu hann Brand,
fyrst frá honum varstu sendur."
Sendingin sneri þegar frá þeim og vestur, og er mælt,
að Brandur þessi hafi dáið snögglega liina sömu nótt.
Var álitið, að hann mundi á sjálfs sín bragði fallið
hafa.
h. Séra Magnús og draugurinn.
Þá er séra Magnús var prestur að Tjörn, var kerling
ein til heimilis í Tjarnarkoti, er Guðrún hét. Hún var
nokkuð einræn í skapi. Oft kom lnin heirn að Tjörn
og þá greiða hjá presti og konu hans, einkum þó á
jólum. Var hún þar þá oft sem heimagangur. Guðrún
lézt skömmu fyrir jólin vetur einn. Gengu þá hríðar
og ótíð mikil. Þegar hún skyldi jarðsetjast, var dimm-
viðurshríð. — Mjög þótti bera á reimleika eftir kerl-
inguna, og þóttust menn sjá svip hennar bæði á lieim-
ili hennar og á Tjörn.
Á jólanóttina, þá er fólkið á Tjörn var inn setzt,
voru rekin högg mikil ofan í baðstofuþekjuna og eins
yfir göngunum. Fóru þá synir prests út að forvitnast
um, hverju þetta sætti, en sáu ekkert til tíðinda. Prest-
ur svaf uppi í baðstofulofti, og er það ljóst af eftirfar-
andi stökum, að liann hefur talið sig verða fyrir aðsókn
kerlingarinnar:
]) Handritið: óðslega.