Gríma - 01.09.1943, Side 31

Gríma] SAGNIR UM SÉRA MAGNÚS Á TJÖRN 29
sem Anna hét Guttormsdóttir. Hún var greind vel og
í miklu áliti. — Einu sinni bar hann upp fyrir henni
gátu þessa:
Ráddu hvað eg rauðleitt sá á Rögnis kvendi,
jó í morgun þá eg þandi; —
það lá niðri í bakkalandi.
Á það srníði listilcgt eg lengi horfði.
Einn þjóðsmiður grip þann gerði,
get eg hans líki enginn verði.
Virðar kenna víða í sveitum við hljóðfæri
og til fagurs farða bera.
I'æðuna líka á má skera. —
Séra Magnús kvað unr Jón Sigurðsson, bónda á
Urðum:
M æ t u r, mætur
maður á Urðum, Jón.
L æ t u r, Iætur
ljúfur að margra bón.
G e f u r, gefur
Guðs voluðum oft verð. —
H e f u r, hefur
hann undir væna jörð.
Kveðið í Urðakirkju í vetrarkulda:
Kuldinn stór gjörir bláan bjór
á bókaþór við morgunslór;
kraftur er sljór, en fjörið fór,
frjósa skór í Urða kór. —
Eftir nressuna kvað prestur:
1 manna sýn það mór á hrín,
megnið dvín og harkan fín;
eyðist pin, því auðarlín
Elín mín gaf brennivín.