Gríma - 01.09.1943, Qupperneq 65

Gríma]
SAGNIR GÍSLA ÓLAFSSONAR
63
stofu frammi í bænum, sunnanvert við bæjardyrnar.
Sneri þil nreð glugga á fram á hlaðið til vesturs, og
lá gangur úr bæjardyrunum gegnurn vegginn suður í
stofuna, og tröppur upp, því að stofan lá lítið eitt
hærra en bæjardyrnar. Hurð var fyrir fremra enda
gangsins, og stofuhurðin sjálf fyrir innra enda hans.
Rúm okkar hjóna stóð vinstra rnegin undir suðurvegg
stofunnar, borð undir glugganum, ofn að hurðarbaki
í norðaustur-horni stofunnar, en lítið orgel, sem eg
hafði fengið lánað, stóð \ ið norðurvegginn. Orgelinu
höfðum við Gunnar hóndi ekið heim að Fjósum þá
um daginn, sem var aðfangadagur jóla, og átti það að
verða okkur til ánægjuauka um jólin, því að eg leik
lítillega á orgel, en þau hjónin, Gunnar og Ingibjörg,
voru bæði söngvin. Hafði heimilisfólkið setið inni hjá
mér um kvöldið, eg leikið á hljóðfærið, og fólkið sung-
ið með því bæði sálma og alþýðulög og skemmt sér vel.
Að áliðnu aðfangadagskvöldinu fór svo Gunnar og
fólk hans til baðstofu og tók á sig náðir. — Hulda litla
var fyrir löngu sofnuð. Við hjónin háttuðum svo hjá
barninu; sofnaði kona nrín stiax, en eg lá unr stund og
las. Ljós logaði í stofunni. — Þegar eg hafði lesið um
stund, sofnaði eg, en eg lrafði sofið nrjög skamma
stund, er eg vaknaði við það, að stofuhurðin var opn-
uð. Mér kom fyrst til hugar, að þar væri á ferð grár
fressköttur, sem var á bænum; en svo var ekki, því að
eg sé, að stúlka kemur inn og gengur inn að borðinu
undir glugganym. f',g var nrjög svefndrukkinn og sá
stúJkuna eigi glöggtS fyrstu. Hélt eg, að þetta væri
Ingibjörg húsfreyja og hefði gleynrt einhverju eftir
unr kvöldið. Eg segi því til hennar: „Gleynrdirðu ein-
lrverju, Ingibjörg?" — Stúlkan anzar því engu, en
gengur nú að ofninunr. Mér þótti þetta háttalag und-