Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1998, Page 29

á við til minni eininga. Sótt er að
norrænni áfengismálastefnu úr ýms-
um áttum. Hvorki hugmyndafræðin
að baki velferðarinnar né bindindis-
hugsjónin fá sama hljómgrunn og
áður, segir Hildigunnur.
Olíkir hagsmunir takast á og ekki
séð hvernig núverandi stefna í
áfengismálum verður aðlöguð að nýj-
um og breyttum forsendum, segir hún
í lokin.
Gylfi Ásmundsson forstöðu-
sálfræðingur ritar greinina:
Breytingar á áfengisneyslu Islend-
inga. Þar rekur hann breytingar á
áfengisneyslu íslendinga frá 1972
byggða á mörgum neyslukönnunum
á rannsóknarstofu geðdeildar Land-
spítalans. Hægfara breytingar hafa
orðið á hefðbundnum neysluvenjum
(áður sterkt áfengi, mikið í einu en
sjaldan, vinnustaðadrykkja afar sjald-
gæf.) Með margskonar fróðlegum
töflum og gröfum sýnir Gylfi fram á
þetta. Sterkt áfengi - áður 90% af
neyslu, var komið niður í 40% árið
1995 og er bjórinn þar auðvitað helsta
skýring. Hlutfall áfengisneytenda
hefur aukist en aukningin mest meðal
kvenna. Fleira fólk drekkur í heima-
húsum en áður. Gylfi segir mörgu
vera ósvarað og leggur í lokin áherslu
á að frekari kannanir séu gerðar með
hæfilegu millibili. Unglingadrykkja
og viðbrögð við henni er heiti greinar
Ásu Guðmundsdóttur deildarsál-
fræðings. Fyrst og síðast er ljóst að
áfengisneysla unglinga hefur aukist
og æ yngri unglingar neyta áfengis.
Hún vekur athygli á ólíkum reglum
um meðferð áfengis hér en í öðrum
löndum.
Vínveitingastöðum hefur fjölgað
mjög og mögulegt er að eftirlit með
aldursmörkum hafi slaknað.
Drykkjumynstur unglinga svipað og
fullorðinna t.d. helgardrykkja.
Ágreiningur um nálgun telur Ása að
geti valdið því að forvarnarstarf hefur
ekki skilað unandi árangri, forráða-
menn vilji neyta áfengis en sætti sig
ekki við að unglingur taki þar þátt.
Kristinn Tómasson geðlæknir
skrifar greinina: Áfengissýki
og aðrir geðsjúkdómar: Fjölkvillar.
Sjúklingar sem eru bæði með áfengis-
sýki og annan geðsjúkdóm eru taldir
þjást af fjölkvillum.
Forsíðumynd þemaheftisins.
Hann rekur svo skilgreiningar þrjár
á fjölkvillum. Algengi áfengisnotk-
unar hjá geðklofasjúklingum er mjög
hátt, 40%. Algengi áfengissýki meðal
þunglyndissjúklinga í þjóðfélaginu er
um 22%. 10% áfengis- og annarra
vímuefnasjúklinga þjást einnig af
kvíðasjúkdómum.
Annars er stutt síðan farið var að
tala um fjölkvilla á vísindalegum
vettvangi.
Óttar Guðmundsson geðlæknir
skrifar: Islensk áfengismeðferð,
breyttar forsendur og aðferðir, þar
leggur hann áherslu á breytingar á
meðferð undanfarin ár, göngudeild-
armeðferð hafi aukist. Bendir á að í
Bandaríkjunum sé sjúklingum í ört
vaxandi mæli beint inn á dagdeildir
þar sem meðferðarprógramm tekur
mið af því besta úr áfengismeð-
ferðinni og geðlæknismeðferðinni.
Hér er það á Flókagötu 29-31 sem
áherslan er lögð á göngu - dagdeild-
armeðferð á vegum áfengisskorar
Landspítalans. 10-12 í einu í efra
húsinu geta vistast til skamms tíma
ef sérstakar aðstæður eru fyrir hendi.
Hann vitnar í Matthías Jochumsson:
Ojæja! Það geta ekki allir verið
eins og Sankti Páll.
Við brimlöðrandi brennivínsskerið
er breiði vegurin háll.
Segir svo: Mestu skiptir að nálgast
brennivínsskerið með opnum huga en
falla ekki í þá gryfju að sannleikurinn
sé fundinn.
A ð lokum eru svo í ritinu nokkur
mæt minningarorð um Guðríði
Jónsdóttur frá Seglbúðum, fyrr-
verandi forstöðukonu Kleppsspítala
og hélt síðan, hætt þar, heimili fyrir
fyrrverandi vistmenn á Kleppsspítala
sem voru á leið út í lífið, fyrsti áfanga-
staðurinn þar með. Þórunn Pálsdóttir
hjúkrunarforstjóri ritar. Geðvernd-
arfélagi Islands er sómi sannur að
þessu myndarlega þemahefti, sem
lýsir svo vel inn í eitt mesta og alvar-
legasta samfélagsvandamál okkar.
Ritstjóri hefur lengi og víða á
vettvangi reynt sitt til að fá hamlað
gegn þessari vá og er því þeim mun
hrifnari af svona vandaðri umfjöllun
sem hér hefur verið gerð fátækleg
grein fyrir. En þekking byggð á
rannsóknum og staðreyndum er öllu
mikilvægari í hinni hörðu baráttu við
vágest þann sem áfengisauðvald
heimsins heldur uppi öðru fremur.
Hlý þökk frá ritstjóra fylgir því hér
með. H.S.
Hundahald
Nokkur orð um hundahald. Það
eru að mig grunar margir, sem
ekki þora út að ganga vegna hunda
sem ganga lausir. Margir hundaeig-
endur ganga þannig með hund sinn
að hann er laus.
Þeir athuga ekki að til er fólk, sem
er þannig máttlaust að ef hundur
rækist utan í það, þá félli viðkomandi
um koll og það gæti tekið þann sama
langan tíma að komast á fætur aftur.
Ég vil því hvetja hundaeigendur
til þess að hafa hunda sína ávallt í
bandi.
Ólöf S. Eysteinsdóttir.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJAB ANDALAGSINS
29