Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1998, Blaðsíða 15

rjúkandi bílflök. Sjúkrabfla og lög-
reglubfla drífur að. Skyldi einhver
öryrki koma út úr þessum árekstri?
Hver ber ábyrgðina á hraðakstri
þjóðfélagsins? Sveinn og Sigrún búa
vissulega yfir útsýni og víðsýni lífs-
reynslunnar.
“Enn ein sönnun þess, að það er
þjóðfélagið sem ber ábyrgð á örkuml-
un,” segir Sveinn, “og því ber skylda
til að endurhæfa þá sem fyrir henni
verða sem allra fyrst, koma þeim á
ról og til starfa. Allir sem hafa kynnt
sér heilsuhagfræði vita, að þetta er
ódýrast.
Fötlun er dýr fyrir þann sem fyrir
henni verður. Það hlýtur því að vera
eðlilegt að þjóðfélagið greiði þann
kostnað án skattlagningar, en
atvinnutekjur séu skattlagðar eins og
hjá fullfrískum. Það væri nokkurt
jafnræði.”
ÚTGÖNGUVERS
Við Réttarhálsinn
er verið að reka mann.
Á meðan hann tínir til
dótið sitt
er stjórnin að horfa á hann.
Það er janúarmyrkur
og jagandi austan hríð.
Þetta er þreyttur maður
og þrotinn að heilsu
eftir þrjátíu ára stríð.
Einn stjórinn, í hálfgerðu fáti
finnur hjá sér þörf.
Ég vil bara þakka
vel unnin störf.
S.I.
Oddný Sv. Björgvins.
Hlerað í hornum
Þegar gestir koma í fiystihús landsins
eru þeir færðir í hvíta sloppa og sett
á þá hárnet og þannig útbúnir tölta
þeir svo um salarkynni. Forsætis-
ráðherra var í heimsókn í frystihúsi
einu þar sem margar pólskar konur
voru í vinnu og þar sem hann gekk
nú þarna heldur torkennilegur á að
líta þá heyrði hann eina innfædda
hvísla að annarri: “Ætli þetta sé enn
ein ný frá Póllandi?”.
* * * *
Þegar kynlífsmál Clintons voru sem
mest í umræðu var kona ein að vor-
kenna honum og sagði svo: “Og
þurfa svo að vera með þessi mál fyrir
kviðdómi.”
* * * *
Ritstjóri mætti hinum kunna söngv-
ara Oðni Valdimarssyni á dögunum
og sagði: “Nú menn eru bara farnir
að safna skeggi.” Þá svaraði Óðinn:
“Já, það er það eina sem maður getur
safnað.
* * * *
Gömlu hjónin voru farin að gerast
gleymin og læknir þeirra ráðlagði
þeim að skrifa nú niður það helsta
sem þau þyrftu að muna. Eitt kvöldið
bað gamla konan bónda sinn að ná
fyrir sig í ís fram í eldhúsið og bætti
við að kannski ætti hann nú að skrifa
það hjá sér, hverju hann harðneitaði.
Hún bætti svo við pöntun sína jarðar-
berjum og þeyttum rjóma og karl hélt
nú að þetta myndi hann nú muna.
Eftir mikinn fyrirgang í eldhúsinu
kom hann loks inn með spælt egg og
beikon á diski, en þá spurði sú aldr-
aða: “Heyrðu, hvar er ristaða brauð-
ið?”
* * * *
Jón Eiríksson, oft nefndur Drang-
eyjarjarl er sagnamaður með ágætum
og þess hafa þeir notið sem í Drang-
eyjarskoðunarferðir með honum hafa
farið. Meðal þess sem hann segir frá
er gömul þjóðsaga um tilurð Drang-
eyjar að tröllahjón hafi þurft að fara
með kú sína undir naut og orðið svo
sein fyrir að sól reis og þau urðu öll
að steini. En einu sinni sagði Jón að
eftir frásögn sína af þessu hefði einn
í hópnum spurt spekingslega með
ábúðarmikinn þekkingarsvip:
“Hvaða ár heldurðu að þetta hafi
verið?”.
Aðalheiður Sigurbjörnsdóttir:
Kveðjur til
Ijóðskálda
i.
Stendur í gluggakistunni
og bíður þar - glugginn ekki
verið opnaður svo lengi auk
þess er glerið moldarlitt af
hirðuleysi húsbænda og hjúa
sem alltof lítið að krúsum hlúa
en draga þykkildin fyrir.
Ljóðið veit - í slíkri stöðu
fæst engin hungurlús til að dafna
langar ekki meir að gefa - er næstum
því bæði að ærast og kafna... á milli
mannanna verka.
II.
Hálfkveðið Ijóðið
hljóp berfætt til dyra
á eftir konunni sem
þráaðist við að
skilja...
fráhverfandi manninn.
A.S.
Höfundur hefur fengist við Ijóða- og sagnasmíð allt frá
barnæsku ásamt myndlist.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
15