Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1998, Blaðsíða 18

AF VETTVANGI
HE YRNARL AUSRA
s
vettvangi okkar ágætu
félaga er ætíð eitthvað að
gerast sem fullrar athygli er
vert og verðugt þess að greina frá því
hér. Ég átti á sólríkum septemberdegi
leið til Félags
heyrnarlausra,
erindið að fá þar
Islensku tákn-
málsorðabókina
til að senda hana
ungum banda-
rískum manni
sem hingað til
Hafdís okkar hafði leitað
Gísladóttir eftir einhverju
slíku og aldeilis
ekki að ástæðu-
lausu, því hann,
ásamt 9 félögum
sínum heyrnar-
lausum, ætlar
hingað til lands í
heimsókn á næsta
Sæmundur LLIL
Aðalsteinsson Bókina fékk
ég að sjálfsögðu
en þegar ég hitti framkvæmda-
stjórann, Flafdísi Gísladóttur, þá
sagði hún mér frá mannaráðningum
þar á bæ, Gerður Sjöfn Olafsdóttir
Hlerað í hornum
Golfari einn, ástríðufullur golfspilari
var alltaf að reyna að fá konu sína með
í golfið, en alltaf gekk það jafntreg-
lega og þá sjaldan hún rnætti gekk allt
á afturfótunum hjá henni. Nú átti að
gera lokatilraun, konan mundaði kylf-
una og höggið reið af, kúlan lengst
inn í nálægt kjarr og drjúgan hluta af
grassverði spændi hún upp með.
Ævareiður eiginmaðurinn skipaði
konunni að skríða inn í kjarrið og hún
hlýddi, skreið á fjórum fótum inn í
kjarrið. Þegar hún var komin drjúgan
spöl inn í kjarrið birtist henni andi sem
sagðist vera andi golfsins. Nú mætti
hún fá þrjár óskir en sá galli væri á
þeim að af því hann væri nú einu sinni
andi golfsins og maður hennar slíkur
golfdýrkandi þá fengi hann tuttugu-
Sæmundur og
Hafdís í stuttu
spjalli
komin þangað sem ráðgjafi og nú frá
17. ágúst er Sæmundur Aðalsteinsson
í fullu starfi hjá félaginu sem fræðslu-
fulltrúi, til þess ráðinn í eitt ár til að
vinna þróunarverkefni sem varðar
hvoru tveggja, atvinnumál og full-
orðinsfræðslu, sem geta einnig verið
samtvinnuð.
Ég ákvað því að eiga stutt spjall
við þau Sæmund og Hafdísi, Gerði
Sjöfn á ég til góða eins og þar stendur.
Sæmundur sagðist hafa byrjað á
því að senda bréf til allra félags-
manna með kynningu á sér og sínu
starfi. Hann er með fasta viðtalstíma
kl. 1-3 á degi hverjum.
Og viðbrögðin hafa ekki látið á sér
standa, því margir hafa komið, flestir
í atvinnuleit, aðrir til að kanna mögu-
leika á því að skipta um vinnu, langar
að breyta til og fá heppilegri vinnu,
en þó flestir í leit að atvinnu.
Sæmundur leitar svo að vinnu, sækir
um og ef vinnan fæst þá fer hann með
falda uppfyllingu hverrar óskar henn-
ar. Hún kvað það vera í lagi og óskaði
sér að hún ætti 100 milljónir króna.
“En þá fær eiginmaðurinn tvo millj-
arða, “sagði andinn. “Það er nú í lagi
og svo vil ég fá stórt einbýlishús með
flottum lystigarði.” “En þá fær hann
heila konungshöll.” “Það gerir ekkert
til,” sagði konan. “En þriðja og síð-
asta óskin, hver er hún?”, spurði and-
inn.
“Heldurðu að þú gætir ekki gefið mér
svona pínu-ponsulitla kransæða-
stíflu?”
* * * *
Ur spá um heimsmeistarakeppnina frá
sl. vori: “Flestir myndu ætla að ítalir
ættu auðvelda leið í gegn, en það er
ekkert á vísuna róið hjá þeim frekar
en öðrum”.
hinum heyrnarlausa á vinnustað,
fylgir honum svo eftir þörfum til að
taka á vandamálum sem upp kynnu
að koma, hvort sem væri hjá vinnu-
veitanda, samstarfsfólki eða þeim
heyrnarlausa.
Sæmundur segir aðspurður að
þetta gangi mjög vel, þegar eru 5 sem
atvinnulausir voru áður komnir í
vinnu, allir í fullt starf nema einn, 57
ára, sem aðeins vildi og fékk hálft
starf. Einn á leiðinni í vinnu - von-
andi og verið að kanna möguleika
fyrir fjóra þegar viðtalið fór fram.
Sæmundur fer ýmist eftir auglýs-
ingum um störf, einnig fer hann í
fyrirtæki og á ráðningarstofur.
Hann segir vinnuveitendur taka
þessu vel, misjafnlega að vísu eins
og gengur, aðalspurningin um sam-
skiptamöguleika, einstaka óttast
þetta.
Sæmundur segir að þarna skipti
eftirfylgdin og eftirlitið svo miklu. að
vinnuveitandinn þurfi ekki að sitja
upp með óleyst vandamál, Sæmund-
ur kemur tvisvar - þrisvar á dag til
að kanna hvernig gengur í byrjun.
Fræðsla og upplýsingar eru nauð-
syn og þau Hafdís vekja athygli
á þeirri staðreynd hversu margt fer
framhjá þeim heyrnarlausu, einkum
þeim sem ólust upp utan táknmáls-
umhverfis með heyrandi foreldra sem
ekki gátu tjáð sig nógu vel, eða tekið
á móti. Öll vitum við um hin beinu
sem óbeinu uppeldisáhrif, hvernig
uppeldið leiðir af sér fræðslu um svo
margt, hvemig á að haga sér, hvernig
bregðast við hlutunum, þessi kynslóð
sem Sæmundur er aðallega að fást
við missti einmitt af svo miklu, var í
svo mikilli einangmn, þó allir reyndu
að gera sitt besta.
Sæmundur vekur athygli mína á
því að mikil meirihluti atvinnulausra
heyrnarlausra séu karlmenn.
Og þá er komið að því að spyrja
Sæmund örlítið um bakgrunninn.
Hann segist vera vélstjóri að mennt,
unnið bæði í smiðju og til sjós, en
18