Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1998, Blaðsíða 29

íþróttafélagið Nes, Suðumesjum - 1991
íþróttafélagið Gróska, Sauðárkróki - 1992
íþróttafélagið Fjörður, Hafnarfirði - 1992
Iþróttafélagið Þjótur, Akranesi - 1992 og
íþróttafélagið Kveldúlfur Borgarnesi - 1992.
Þetta er mikil upptalning og kynning félaganna allra
felur í sér ágrip af sögu þeirra og verkefnum og síðast en
ekki síst sagt frá keppendum þeirra knáum.
Næst er svo rakin ítarlega saga Iþróttasambands
fatlaðra, sýnt skipurit sambandsins, sagt frá húsnæði
þess sem nú er í Iþróttamiðstöðinni í Laugardal, greint frá
starfsfólki, sagt frá útgáfumálum góðum, kynningar- og
útbreiðslustarfi og stofnun NORD HIF á Loftleiðahótelinu
1976, einnig greint frá öðrum erlendum samskiptum.
Norræna trimmlandskeppnin fær sitt rúm, merki
sambandsins er kynnt, gróðurreiturinn Vilborgarlundur
kynntur en þar árlega gróðursett tré.
Sumarbúðir að Laugarvatni, það merka framtak sem
ÖBI hefur myndarlega styrkt, fá sína umfjöllun, sömuleiðis
bocciakynning hjá eldri borgurum. Innlend íþróttamót og
þátttaka á erlendri grund eru nokkuð rakin en þá afrekssögu
þekkir þjóðin. Síðan er ýmiss konar fróðleikur um sam-
bandið. Þá eru fróðleg viðtöl viðformenninaþrjá: Sigurð,
Ólaf og Svein Aka svo og ýmsa aðra liðtæka vel þá: Ólaf
Þ. Jónsson stjómarmann frá upphafi, Markús Einarsson
fyrrum framkvæmdastjóra, Ólaf F. Magnússon fram-
kvæmdastjóra IF og Önnu Karólínu Vilhjálmsdóttur fram-
kvæmdastjóra íþrótta- og útbreiðslusviðs ÍF.
Öll hafa þau miklum fróðleik að miðla, af viðtölum
við þau er umfangið ljóst, hve mikil vinna margra er lögð
í íþróttastarfið og hefur verið á liðnum aldarfjórðungi.
Það sanna máske best myndasíðurnar með íþróttamönn-
um ársins úr röðum fatlaðra og gullverðlaunahöfum á
ólympíumótum, heimsmeistaramótum og Evrópumeist-
aramótum en þeir síðamefndu eru hvorki meira né minna
en 16 og flestir með mörg gull á hinum ýmsu mótum.
Alexander Harðarson einn hinna fræknu garpa.
Ekki fer milli mála að það eru hin verðugustu verðlaun
fyrir þá sem að hafa svo vel unnið. Ekki er það þó
síðra hversu almenn íþróttaiðkun fatlaðra er og hefur reynst
þeim góður gæfuauki.
Hér hefur vel til tekist með útgáfu og ber að senda þökk
fyrir svo greinargóða umfjöllun og víðfeðma um leið.
Iþróttasambandi fatlaðra er allra heilla árnað á sóknar- og
sigurbraut.
Lokaorðin verða úr ávarpi forseta Islands, Ólafs Ragn-
ars Grímssonar: “Að finna sigur í eigin brjósti, að sjá
árangur hjá sjálfum sér og öðlast þannig kraft til nýrra
verka er þó allri keppni æðri”.
H.S.
Hlerað í hornum
Kvensjúkdómalæknirinn var orðinn
leiður á atvinnu sinni og skellti sér í
Iðnskólann. Þar lærði hann bifvéla-
virkjun og á verklega lokaprófinu
lentu prófdómendur í stökum vand-
ræðum með einkunnagjöfina varðandi
það að taka vél sundur og setja hana
saman aftur. Svo fór að þeir gáfu hon-
um 15 í einkunn, 5 fyrir að taka vélina
sundur, 5 fyrir að setja hana saman
aftur og svo 5 fyrir að hafa gert þetta
allt í gegnum púströrið.
Á kránni gerðist það að þegar tilkynnt
var um lokun þá gekk einum gestanna
afar illa að komast út, datt hvað eftir
annað, og á stuttri heimleið endurtók
sagan sig og loks datt hann inn úr
dyrunum heima hjá sér, inn í svefn-
herbergið datt hann svo og á endanum
datt hann ofan í rúmið sitt og sofnaði
þar. Um morguninn vakti konan hann
og spurði hvort hann hefði nú verið á
fylleríi eina ferðina enn. Hann umlaði
já-yrði við því og var eðlilega í afar
bágbornu ástandi. “Já, það hlaut að
vera og heldur betur”, sagði frúin,
“þeir voru nefnilega að hringja frá
kránni og segja að þú hefðir gleymt
hjólastólnum þínum í gærkvöldi.”
Konan var að kaupa skó á eiginmann-
inn og afgreiðslumaðurinn spurði
hana hvernig skó hún vildi. “Ja, þeir
eiga nú að vera anzi útskeifir”.
***
“Af hverju segir fólk að hún Jóna sé
heimsk?”, spurði konan mann sinn.
Hann svaraði: “Ja, ekki veit ég það
en hún fór til hugsanalesara og svo
mikið er víst að hún fékk endurgreitt”.
Á safnaðarfundi fyrr á öldinni reis upp
höfðingsfrú ein og lagði til að söfnuð-
urinn safnaði fé til að efla kristniboð
í Kína. Þá stóð upp eldri maður og
sagði: “Ætli væri nú ekki nær að efla
kristniboðið okkur nær og byrja þá hér
í sókninni”. Tillagan var ekki rædd.
Prestur einn eystra þótti með
afbrigðum klaufskur bílstjóri. Hann
ók með biskup landsins milli fjarða
og eftir glæfralega ökuferð sagðist
biskupnum svo frá. “Alla leiðina sá
ég fyrir mér risafyrirsagnir í blöðun-
um: Biskup Islands ferst í bílslysi á
Austfjörðum”.
***
Sá litli kom í fyrsta sinn í sunnudaga-
skólann og fékk þar sem aðrir biblíu-
mynd. Hann fór með hana til prestsins
á eftir og spurði: “Hvar á maður svo
að skafa?”.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
29