Spássían - 2012, Qupperneq 19

19
SÝNINGIN Vetrarbúningur var opnuð
föstudaginn 9. nóvember í Listasafni
Íslands. Halldór Björn Runólfsson
safnstjóri opnaði sýninguna ásamt
Katrínu Jakobsdóttur, mennta-
og menningarmálaráðherra, að
viðstöddum fjölda gesta. Í ræðum
þeirra kom meðal annars fram hve
veturinn geti verið skapandi tími og
að hér hafi verið ákveðið að sýna
brot úr safneign listasafnsins með
þetta þema í huga. Listasafn Íslands
er meginsafn íslenskrar myndlistar
og safneignin nær fyrst og fremst yfir
íslenska list 19. og 20. aldar en einnig
eru í eigu þess ýmis erlend verk.
Þau verk sem til sýnis eru að þessu
sinni eru öll eftir íslenska listamenn.
Sýningarstjóri vetrarsýningarinnar er
Sigríður Melrós Ólafsdóttir.
 Sýningin er afar fjölbreytt og veitir
innsýn í myndlist fjölda listamanna.
Elsta verkið er frá 1909 og það yngsta
frá 2009. Á sýningunni er teflt saman
hinum ýmsum stílum, stefnum og
tímabilum myndlistarinnar. Hér gefur
að líta fígúratíf og abstrakt verk auk
innsetningar og skúlptúra. Verkin
eiga vetrareinkenni sameiginleg
á einn eða annan hátt svo sem
myrkur, snjó, kulda eða vetrarbirtu
og bera margar hverjar vetrarlegan
titil. Verk sem tengjast þjóðsögum
og ævintýrum er einnig að finna á
sýningunni því þær tengjast gjarnan
vetri og myrkri. Í því samhengi má
einna helst nefna verk Ásgríms
Jónssonar.
 Sýningin er í sölum eitt og þrjú auk
verka á göngum safnsins. Í sal eitt er
að finna fjölda verka eftir þjóðþekkta
íslenska listmálara, meðal annars
Ásgrím Jónsson, Jón Stefánsson, Nínu
Tryggvadóttur, Svavar Guðnason,
Georg Guðna og Kristinn Pétursson.
Þegar gengið er inn í salinn eru
abstrakt verk á hægri hönd en
fígúratíf og eldri verk á vinstri hönd.
Innst í salnum til hægri er nýleg
innsetning eftir Halldór Ásgeirsson
sem fjallar um norðurljósin. Verkið
er í lokuðu hvítu rými þar sem litríkar
glerflöskur, sem festar eru á borð,
hringsnúast og varpa marglitum
skuggum á veggi rýmisins. Annað
eldra verk á sýningunni sýnir
norðurljósin á hefðbundnari hátt
þar sem norðurljós dansa yfir snævi
þöktu íslensku landslagi.
 Á sýningunni má sjá þónokkur
verk í hvítum og bláum litum sem
minna okkur á veturinn, t.d. abstrakt
og expressíft verk eftir Kristján
Davíðsson (Untitled) frá 1996. Verkið
sýnir okkur blá og örlítið svört form á
stórum hvítum fleti. Annað abstrakt
verk á sýningunni með ríkjandi
bláum og hvítum litum er eftir Nínu
Tryggvadóttur. Svavar Guðnason
á eitt öllu litríkara abstraktverk á
sýningunni sem sýnir flesta liti og
minnir þannig á litrík vetrarverk
Kjarvals á efri hæð safnsins.
 Fígúratífar myndir sem innihalda
snjó, hvíta og bláa tóna, má einnig
sjá á sýningunni, til dæmis verkið
Myrkur, snjór, kuldi og vetrarbirta eru
allsráðandi í þeim verkum sem nú eru til
sýnis í Listasafni Íslands. Sýningin er góð
kynning á ýmsum stefnum íslenskrar
myndlistar þar sem hún spannar um
hundrað ára bil, og gefur almenningi
tækifæri til að kynnast sýnishorni af
hinni miklu safneign Listasafns Íslands.
Eftir Huldu Hlín Magnúsdóttur
LISTASAFN ÍSLANDS
Í VETRARBÚNINGI
YFIRLESIÐ