Íþróttablaðið - 01.12.1986, Síða 21

iftiniíi.Hiinmf
iiiiinlinntfm'
iii.iiiHiMtfrm)
WAFNASfU
TREFJAR
TREFJAR
Meistaraflokkur FH í handbolta keppnistímabilið 1986—1987. Þorgils Óttar er lengst til hægri í aftari röð.
r jr-
Æj& Æj-n' flC fgBgj
v#; wf g Wj 1| ¥ ' t -W n| Wjg |
Élf §k ■ j|
sem náð hefur árangri með lið sitt og
það eitt skiptir máli. Hann hefur sann-
að svo ekki verður um villst að hann er
einn besti þjálfari í heiminum í dag.
Það sýnir best árangur hans með Vík-
ingi og pólsku meisturunum en bæði
þessi lið eru margfaldir meistarar eins
og flestum er kunnugt. Hann hefur
náð besta hugsanlegum árangri með
þessi tvö lið og það eitt ætti að mæla
með honum sem þjálfara. Hvað varðar
Bogdan sem persónu þá hugsar hann
nánast eingöngu um handbolta og
kemst fátt annað að hjá honum. Hann
svífst einskis til þess að ná sem bestum
árangri með sitt lið og í því sambandi
er honum fátt heilagt. Sumir segja að
hann beiti sálrænum aðferðum við
leikmennina og reyni að brjóta þá nið-
ur andlega. Það er margt til í því enda
hefur oft verið sagt að ef leikmaður
þolir ekki gagnrýni hans og hörku þá
hefur hann ekkert að gera í handbolta.
Hjá Bogdan verða leikmenn að lúta
ákveðnum reglum hvort sem þeim lík-
ar betur eða verr og þeir sem verið
hafa lengi hjá honum vita orðið hvaða
kröfur hann gerir. Hann er tvímæla-
laust virtur þjálfari meðal leikmanna
landsliðsins. Utan vallar er hann aftur á
móti allt annar maður. Það hefur kom-
ið íýrir að hann tekur leikmann fyrir og
hundskammar hann á æfingu en
seinna um daginn eru þessir tveir
menn mestu mátar og það sem gerðist
innan vallar er gleymt.“
FYRIRLIÐINN MÁ
ALDREIGEFAST UPP
Nú varst þú í fyrsta sinn skipaður
fyrirliði landsliðsins í leiknum á móti
Austur-Þjóðverjum í október s.l. Fylgir
þessu hlutverki mikil ábyrgð?
„Já, því verður ekki neitað. Hjá
landsliðinu eru það ákveðin hags-
munamál sem fyrirliði þarf að hafa í
huga. Hann ber ábyrgð á upphitun
leikmanna og verður jafnframt að sýna
gott fordæmi jafnt utan vallar sem inn-
an. Hjá landsliðinu verða menn að Iúta
ákveðnum reglum sem þjálfarinn setur
hvort sem þeim líkar betur eða verr og
hlutverk fyrirliðans er m.a. að vera
nokkurs konar milligöngumaður á
milli þjálfarans og leikmanna. Hann má
aldrei gefast upp og verður að vera
sameiningartákn liðsins öllum stund-
um. Að öðru leyti er enginn munur að
vera venjulegur leikmaður eða fyrir-
liði.“
Á heimsmeistaramótinu í Sviss í vor
var Þorgils meiddur á fæti og gat því
ekki beitt sér sem skyldi með félögum
sínum ytra. Menn tóku eftir því að
hann spilaði með spelku eina mikla að
umfangi og var líkt við spelku þá sem
smíðuð var á þann fræga Snældu-Blésa
sem fótbraut sig á dögunum. En
hvernig fannst Þorgils að þurfa að sitja
á bekknum tímunum saman og geta
aðeins beitt sér til hálfs í þessu mikil-
væga móti?
„Ég hefði ekki vilja missa af þessari
ferð þrátt fyrir að ég gæti ekki beitt
mér á fullu. Þetta er gífurleg lífsreynsla
að lenda í svona meiðslum. Ég var svo
óheppinn að slíta krossband á hné og
því varð það úr að smíðuð var sérstök
spelka sem náði frá miðjum kálfa upp
undir nára. Spelkan var smíðuð hjá
Stoð h/f og eyddi ég miklum tíma hjá
þeim ágætismönnum. Ég spilaði síðan
með spelkuna í Sviss og var lítillega
með í flestum leikjunum. Spelkan
hjálpaði mikið en auðvitað gat ég ekki
leikið af fullum styrk. Þegar ég kom
heim gekkst ég undir uppskurð sem
heppnaðist mjög vel og eftir aðgerðina
gerði spelkan mér kleift að byrja mun
fyrr að æfa en ella. En meiðsli af þessu
tagi er eitt af því sem handboltamenn
21