Íþróttablaðið - 01.12.1986, Qupperneq 31

svo
^ETTLING^
— í gegnum lífið með Ágústi Má Jónssyni fjörkálfi og
landsliðsmanni úr KR.
L
eiðir okkar Qústa lágu fyrst sam-
an í MR - við vorum þá í 4. bekk.
Gústi var þessi sláni í frönskubekkn-
um sem allir sögðu að væri svo góð-
ur í fótbolta, körfubolta og því sem
hann tæki sér fyrir hendur. Við rák-
umst fyrst hvor á annan - í orðsins
fyllstu merkingu, á innanhússæfingu
með MR í KR-heimilinu. Það var sárt
að rekast á Gústa í leik því hann var
mjór, beinastór og sterkur þar að
auki. Olnbogana notaði hann óspart,
svo og rassinn og því erfitt að ná
boltanum af honum án þess að
stinga sig á beittum beinunum. Jú,
við vorum í fótboita ef einhver skilur
ekki lýsingu. Það var erfitt að etja
kappi við Gústa, drengurinn dansaði
sig í gegnum varnir andstæðinganna
- svo vel að nýklippti dreifbýlisbúinn
sem var að missa stuttbuxurnar upp
um sig stóð gapandi af undrun. Oft-
ast þurfti ég að lúta í lægra haldi fyrir
Gústa í leik innanhúss og réði ekki
við það því hann hafði hæfileikana.
í 5. og 6. bekk í MR vorum við Gústi
bekkjarfélagar og síðan höfum við
ýmist stjakað hvor við öðrum á vellin-
um - eða étið úr sama poppkornspok-
anum í bíó. Árið 1979 er okkar báðum
Texti: Þorgrímur Þráinsson. Myndir:
Grímur Bjarnason o.fl.
minnisstætt því við lékum okkar fyrsta
meistaraflokksleik - Gústi með KR en
ég með Val. Það skemmtilega er að við
komum inná í sama leiknum, á sömu
mínútunni. Leikurinn var í bikar-
keppninni og hafði Valur sigur eftir
framlengdan leik. „Ég man að ég var
svo mikill kettlingur á þessum árum að
það var ótrúlegt," segir Gústi og gerir
góðlátlegt grín af sjálfum sér. „í leikn-
um fékk ég stungubolta upp kantinn
og með Atla Eðvaldsson blásandi á eft-
ir mér reyndi ég að verða fyrri til. Mér
er það minnisstætt að Atli rétt stjakað
við mér en það var nóg til þess að ég
flaug út á hlaupabraut. En þetta er
vonandi liðin tíð, því nú er kroppurinn
aðeins sterkari."
Marga hildi höfum við Gústi háð á
knattspyrnuvellinum en sjaldan er
brosið langt undan. „Toggi er þetta
ekki amma þín í stúkunni", var stund-
um hvíslað í eyrað á mér þegar teknar
voru hornspyrnur í leikjum gegn KR.
Var þá ekki Gústi mættur til þess að
trufla einbeitingu Valsarans. Ekki man
ég hvor okkar hafði sigur í hamborg-
arakeppninni en hún fólst í því að ef
Gústi skoraði í leik splæsti ég ham-
borgara með öllu - og öfugt. Það
31