Íþróttablaðið - 01.06.1993, Síða 54

í POKAHORNINU
„Ég vil taka það skýrt fram að ég
var aldrei nein hetja í íþróttum."
Þannig kemst Stefán Hilmarsson að
orði en hann er mun þekktari fyrir
afrek sín á söngsviðinu með hljóm-
sveitunum Sálin hans Jóns míns og
Pláhnetunni en á íþróttavellinum. En
það er ekki þar með sagt að Stefán
hafi algjörlega látið íþróttirnar eiga
sig. Hann á ífórum sínum verðlauna-
peninga sem segja þá sögu að hann
hafi tvisvar orðið Islandsmeistari og
tvisvar Reykjavíkurmeistari með Val í
handknattleik. „Ég var eins og allir
aðrir að dútla í fótbolta þegar ég var
polli og þegar ég var 17 ára æfði ég
frjálsíþróttir af miklum móð. En það
var fyrst og fremst handboltinn sem
heillaði oghann stundaði ég þartil ég
varð 18 ára gamall.
Ég náði því nú ekki alltaf að vera í
byrjunarliði. Það tókst þegar ég var á
eldra ári, enda var samkeppnin hörð
um sæti í liðinu." Og það má svo
sannarlega til sanns vegar færa því á
þessum árum léku með Stefáni menn
á borð við Valdimar Grímsson, Geir
Sveinsson, Júlíus Jónasson, Jakob
Sigurðsson og Guðna Bergs, sem svo
tók fótboltann reyndar fram yfir
handboltann. „Sá sem þjálfaði okkur
á unglingsárunum var enginn annar
en Boris Abrazhic og það var undir
hans leiðsögn sem ég tók mestum
framförum enda æfði ég eins og
skepna á þessum tíma og var virki-
lega kominn á skrið. En svo fékk ég
eitthvert ofnæmi sem lýsir sér í því að
líkaminn þolirekki örar hitabreyting-
Þannig
íþróttamaður
var Stefán
Hilmarsson
stórpoppari
ar og því varð ég að hætta að æfa og
fannst það alveg ferlegt. Ég var í raun
lengi miður mín á eftir enda hafði ég
lagt virkilega hart að mér við æfingar
nokkur ár á undan.
Ég get ekki sagt að ég hafi verið
fyrsta flokks íþróttamaður og enn síð-
ur að ég hafi verið einhver jaxl enda
gaf vaxtarlagið tæpast tilefni til þess.
Mig minnir meira að segja að ég hafi
verið frekar linur í vörninni en hafði
þó ágætis stökkkraft og þótti nokkuð
skotfastur. Sennilegast hef ég flotið
áfram á því."
En á popparinn von á því að hann
eigi eftir að útata fingur sínar í harpixi
á nýjan leik? „Já, ég bíð spenntur eftir
því að verða gjaldgengur með old
boys flokki Vals. Þá verður sjálfsagt
farið að hægjast um hjá mér í tón-
listinni og þar með gefst meiri tími til
að stunda handboltann. Það má
segja að það sé nánast ómögulegt að
ætla sér að æfa íþróttir að einhverju
viti á sama tíma og maður er á fullu í
tónlistinni vegna þess að æfingar og
leikireru oftastá þeim tímum sem við
tónlistarmennirnir æfum okkar efni,
höldum tónleika og erum í hljóðver-
um. Það fer nefnilega meiri tími ítón-
listina en fólk gerir sér almennt grein
fyrir."
Limaburður Stefáns á sviði hefur
vakið athygli og þá sérstaklega hjá
veikara kyninu. Eru þær hreyfingar
arfleið úr boltanum? „Nei, það get ég
nú varla sagt. En það er hins vegar
öruggt að andlegt og kannski líkam-
legt atgervi þeirra, sem leggja stund á
íþróttir, er meira og þetra en hinna
sem aldrei æfa neitt. Að því leyti bý
ég vel að því að hafa spriklað í bolt-
anum."
Draumaliðið
Valið af Sigurði
Lárussynir þjálfara
Þórs á Akureyri:
Lárus Sigurðsson (Þór)
Hlynur Birgisson (Þór)
Luka Kostic (ÍA)
Izudin Daði Dervic (KR)
Ólafur Þórðarson (ÍA)
Gunnar Oddsson (ÍBK)
Rúnar Kristinsson (KR)
Haraldur Ingólfsson (ÍA)
Andri Marteinsson (FH)
Sveinbjörn Hákonarson
(Þór)
Helgi Sigurðsson (Fram)
Sigurður Lárusson stillir hér
uppdraumaliði sínu úrGetrauna-
deildinni. „Ég stilli liðinu upp í
samræmi við það leikskipulag
sem éger hrifnastur af. Ég held að
það gæti verið gaman að sjá Rún-
ar Kristinsson á kantinum. Hann
hefur þann hraða, sem vængmað-
ur þarfnast, og einnig myndi hann
örugglegaskilavarnarhlutverkinu
með sóma. Annars liti liðið öðru-
vísi út ef ég fengi að seilast til
atvinnumanna okkar eða niður í
2. deild. Ég myndi t.a.m. örugg-
lega velja Ormarr Örlygsson úr
KA ef ég ætti kost á því."
Sigurður Lárusson.
54