Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2020, Side 21
fólk eins og ég vildi að komið væri fram við mitt fólk við sömu
aðstæður — eitthvað sem við ættum öll alltaf að gera í öllu líf-
inu,“ segir anna Margrét.
Þegar Ásdís M. finnbogadóttir var 7 ára skrifaði hún í bók-
ina Bekkurinn minn að hún ætlaði að verða hjúkrunarfræð-
ingur þegar hún yrði stór. Þrátt fyrir að hún hafi ekki byrjað í
hjúkrunarnámi fyrr en á 25. aldursári segir hún að ekkert
annað nám hafi komið til greina. Þrátt fyrir að hún hafi ekki
meðvitað stefnt á hjúkrunarfræði blundaði það nám greinilega
í henni eins og kom á daginn. hún segir það vera mjög gefandi
að sjá þá breytingu sem verður á fólki þegar það hefur lokið
meðferð á sjúkrahúsinu Vogi, þar sem hún vinnur, og er í kjöl -
farið tilbúið að fara aftur út í samfélagið og takast á við líf sitt
án áfengis og vímuefna.
hjúkrun fólks með langvinna og alvarlega geðrofssjúkdóma
hefur átt hug og hjarta Margrétar Eiríksdóttur undanfarin 40
ár. hún var þá ráðin í stöðu sérfræðings í elliþjónustu á
geðdeild Landspítala. Margrét var ung að árum þegar áhugi
hennar á umönnun manna og dýra kviknaði. „Ég var alin upp
í sveit og var svolítið ósjálfstæð og óörugg en fékk mikið hrós
hvað ég annaðist dýr og börn vel. Ég varð ákveðin í að verða
hjúkrunarkona sem smákrakki þrátt fyrir að þekkja engan
slíkan. Ég býst við að áhuginn á geðhjúkrun hafi vaknað þegar
ég var rétt rúmlega tvítug. Veikustu sjúklingarnir sem greind-
ust voru á mínum aldri og voru að stíga sín fyrstu skref með
geðsjúkdóm og ég fann til mikillar samkenndar með þeim.“
Þegar hún fór svo að huga að vinnu eftir útskrift varð geð -
deildin fyrir valinu.
„Ég held það hafi alltaf legið fyrir mér að fara í hjúkrunar -
fræði,“ segir guðbjörg Pálsdóttir, formaður félags íslenskra
hjúkrunarfræðinga. hún fann sína fjöl innan hjúkrunar snemma
á ferlinum. hún hafði verið kölluð til vinnu á slysadeildinni
árið 1991 sem þá var nýopnuð í núverandi mynd, en það bráð -
vantaði hjúkrunarfræðinga svo hægt væri að opna deildina.
„Ég fann strax að þar átti ég heima. Og þá varð ekki aftur
snúið, ég fann mig algerlega í þessari hjúkrun,“ segir hún.
Brenn andi áhugi guðbjargar á bráðahjúkrun varð til þess að
hún fór í meistaranám til Bandaríkjanna og varð síðar fyrsti
sérfræðingurinn í bráðahjúkrun hér á landi.
Tilviljun ofan á tilviljun
Björg Sigurðardóttir, deildarstjóri á hjúkrunarheimilinu á Sel -
tjarnarnesi, segir það afskaplega gefandi að vinna við öldrun
en hún hóf störf á nýju hjúkrunarheimili sem var opnað á
síðasta ári. Það var tilviljun frekar en annað sem réð því að
Björg lagði fyrir sig hjúkrun. Og hún er mjög sátt við þá
ákvörð un. „Mér finnst ég svo heppin að hafa slysast inn á þessa
lífsbraut,“ segir hún. Það var áhugi á raun- og félagsvísindum
sem varð til þess að hún lagði fyrir sig hjúkrun. „að geta
hjálpað fólki og bætt líf þess verður seint talið í tekjum. Þáttur
öldrunarhjúkrunar mun vaxa mikið á komandi árum með
öldrun þjóðarinnar og er ekki hægt að leggja of mikla áherslu
á mikilvægi þess að styðja við þennan málaflokk. Öll viljum
við að foreldrar okkar, afar og ömmur og síðan við sjálf fáum
fyrsta flokks þjónustu og ánægjulega ævidaga.“
Tilviljun réð því einnig að guðbjörg Pálsdóttir, sérfræðing -
ur hjá sáramiðstöð Landspítala — og í fremstu röð meðal
sérfræðinga í sárahjúkrun — frétti af námi í sárahjúkrun í
Danmörku. Það gekk ekki átakalaust að fá inngöngu í námið
enda mikil ásókn í það, en með dyggri aðstoð aðalbjargar
finnbogadóttur hjá fÍh varð úr að einu námsplássi — ætluðu
útlendingi — var bætt við þau námspláss sem fyrir voru. Í
kjölfarið hefur guðbjörg átt þátt í því að stuðla að bættri þekk-
hjúkrunarfræðingar eru ofurhetjur
tímarit hjúkrunarfræðinga • 1. tbl. 96. árg. 2020 21
Guðbjörg Pálsdóttir. Björg Sigurðardóttir. Guðbjörg Pálsdóttir. Margrét Grímsdóttir.
Margrét Eiríksdóttir var ung að árum þegar
áhugi hennar á umönnun manna og dýra
kviknaði. „Ég var alin upp í sveit og var svolítið
ósjálfstæð og óörugg en fékk mikið hrós hvað
ég annaðist dýr og börn vel. Ég varð ákveðin í
að verða hjúkrunarkona sem smákrakki þrátt
fyrir að þekkja engan slíkan.