Vinnan - 01.09.1946, Síða 37

menn til tunnusmíðisins fyrir þau kjör, sem bæjar-
stjórnin vildi hafa og áður er !ýst — og gæti bæjar-
stjórnin þá látið verkamannafélagið sigla sinn sjó með
sinn fordæmda kauptaxta.
Leið nú fram á miðjan vetur svo, að beðið var eftir
tunnuefninu. Bættist þá enn á örðugleika Verkamanna-
félags Akureyrar með því, að Evlingur Friðjónsson og
Halldór bróðir hans, sem tapað höfðu völdum í félag-
inu árið áður, framkvæmdu hinn illræmda klofning í
félaginu. Tókst þeim að fá 80—90 manns til að ganga
úr félaginu, og stofnuðu annað verkamannafélag —
„Verklýðsfélag Akureyrar“. Hljóp þáverandi stjórn Al-
þýðusambandsins (Alþýðuflokksins) undir bagga með
þeim og rak Verkamannafélag Akureyrar úr Alþýðu-
sambandinu, en tók klofningsfélagið inn. Átti nú sjá-
anlega að láta kné fylgja kviði gegn „kommúnistun-
um“ í Verkamannafélagi Akureyrar og sjá um, að það
fengi ekki staðið gegn launaárás bæjarstjórnarinnar.
Málgagn Alþýðuflokksins á Akureyri, „Alþýðumað-
urinn“, reyndi á allan hátt að gylla fyrir verkamönnum
boð bæjarstjórnarinnar — en hrópaði ókvæðisorðum
að „verkalýðsmálaglæpamönnunum í Verkamannafélagi
Akureyrar“, sem væru að reyna að „svipta félagsmenn
betri atvinnu en þeir gátu vænzt að fá á nokkurn ann-
an hátt.“
Þrátt fyrir allt þetta lét Verkamannafélag Akureyrar
ekki bugast, heldur ákvað að halda fast við kröfu sína
um taxtakaup við tunnusmíðið og beita allri orku til
að knýja það fram.
Baráttuaðferðin
Nú leið að þeim tíma, að helmingur tunnuefnisins
skyldi koma til Akureyrar, með e.s. „Novu“. Varð því
verkamannafélagið að ákveða baráttuaðferð sína í þessu
deilumáli við bæj arstj órnina. Ef tunnuefninu var skip-
að í land og flutt í geymslurúm tunnuverksmiðjunnar,
þar sem það var tiltækt hvenær sem var, mátti búast
við, eins og í pottinn var búið, með klofna verkalýðs-
hreyfingu bæjarins og pólitískt félag, sem hafði boðizt
til að útvega taxtabrjóta, að myndast gæti langvarandi
hernaðarástand um verksmiðjuna, þar sem verkalýður-
inn berðist innbyrðis — annars vegar verkamenn úr
hinu nýja klofningsfélagi þeirra Friðjónssona, sem
vildu vinna samkv. kjörum þeim, er bæjarstjórnin bauð
— hinsvegar verkamenn úr Verkamannafélagi Akur-
eyrar, sem höfðu ákveðið að knýja fram taxta sinn við
þessa vinnu eins og aðra. Gætu þá fulltrúar atvinnu-
rekenda í bæj arstj órninni farið sér að öllu rólega og
horft kampakátir á bróðurvíg verkalýðsins — því ekk-
ert lá þeim á að framkvæma tunnusmíðið.
Verkamannafélagið ákvað þess vegna að hindra af-
greiðslu „Novu“ og leyfa ekki, að tunnuefnið eða aðr-
ar vörur, sem koma áttu með henni til Akureyrar, væri
flutt í land fyrr en bæjarstjórnin hefði samið við
Verkamannafélag Akureyrar um launakjör verkamann-
anna við tunnusmíðið.
Var nú þessi vinnustöðvun undirbúin svo sem föng
voru á. Verkakvennafélagið „Eining“ ákvað að taka
þátt í deilunni og Verkamannafélag Siglufjarðar lof-
aði stuðningi sínum, ef til þyrfti að taka, og svo gerðu
fleiri ve>rkalýðsfélög innan Verklýðssambands Norður-
lands.
V innustöðvunin
Um kl. 10 f. h. að morgni þriðjudagsins 14. marz
lagðist „Nova“ að Torfunefsbrvggjunni á Akureyri.
Var bryggjan þá alveg troðfull af fólki. Höfðu verk-
lýðsfélögin fjölmennt og skipulagt lið karla og kvenna
til vinnustöðvunarinnar. Var liðinu skipt í allmarga
hópa og sérstakur fyrirliði í hverjum hópi en síðan
sameiginleg stjórn fyrir öllu liðinu. Var hverjum hópi
skipað á ákveðinn stað til vörzlu, svo sem við land-
Mannsöfnuðurinn á Torfunefsbryggju
og uppfyllingunni
ViNNAN
227