Vinnan - 01.09.1946, Síða 55

í rahurastofimni
„Og þegar þarfir þjóðarinnar og mestu manna hennar
fara saman, þá er vel farið,“ sagði einn ráðherrann í
ræðunni í samsætinu, þegar hann var kvaddur.
Það var mikil blessun fyrir landið að eignast þennan
fulltrúa erlendis — því að eins og hann hafði pantað
allt hið „bezta“, þá sendi hann nú heim allt hið „bezta“,
og ekki hélt hann síður á málum þjóðar sinnar, því að
hann tók vingjarnlega á móti öllum landsmönnum sín-
um, og stórblöðin erlendis töluðu um „virðulega fram-
komu og persónuleik fulltrúa þjóðarinnar“. Allir fyllt-
ust stolti og stóðu nær því með tárin í augunum, þegar
þeir lásu umsagnir þessara erlendu blaða.
„Hann er af alþýðunni,“ sögðu verkamenn og verka-
konur.
„Hann var alltaf góður Oddfellowi,“ hugsuðu stór-
kaupmennirnir.
En ráðherrarnir hugsuðu ekki svona, þeir voru bara
hálffegnir yfir því, að hann skyldi vera úti, því að þeir
vildu gjarnan halda stöðunum dálítið lengur.
Enginn veit sín örlög, það gerði hann ekki heldur.
„. . . Hann lét í rauninni lífið fyrir föðurlandið,“
sagði eitt stórblaðið, „því að hann hefði aldrei orðið
----------------------------------------
EINN EINARR:
PASSÍUSÁLMUR nr. 52
(með moderne réttritun)
í bjóluhverfinu
stendur beltislaus maður í varpa
og þangað ekur í austin
sigldur kvartett
úr söngfélaginu harpa
það er dumbungsveður
og dimmt yfir fljótshlíðinni
þetta er gamall maður
með grdtt skegg
og gat á burunni sinni
og stúlka með filmbros á vör
segir við mig:
hvernig fer maðurinn að því
að halda buxunum upp um sig?
v________________________________________/
fyrir þessu áfalli á leiðinni út á járnbrautarstöðina,
hefði hann ekki þurft að fara á „Allra bezta Markað-
inn“ (All The Best Fair) einmitt á þessari mínútu til
þess að velja allt hið bezta fyrir oss.“
Skáld verkalýðsins minntust hans sem „Meiðsins, er
vaxið hefði upp úr hinni frjóu mold lágstéttanna.“
Borgarablöðin töluðu um „lífsævintýri blaðsölu-
drengsins“, — en öllum kom saman um, að gjörvöll
þjóðin mætti nú, fremur en nokkru sinni áður, drúpa
höfði og harma.
Jarðneskar leifar hans komu til landsins með flugvél,
sem flaug þúsund kílómetra á sekúndu.
„Það var eins og forsjón Hans hafi séð svo til, að
nýja dómkirkjan okkar átti að vígjast einmitt sama dag
og jarðneskar leifar hans voru til moldar bornar — og
hvað gat verið smekklegra og viðkunnanlegra en að
bogar hennar og þök hvelfdust yfir þennan mikla vel-
gjörðamann þjóðarinnar í fyrsta og hinzta sinn?“
sagði biskupinn í líkræðunni.
Svo fylgdi mannfjöldinn honum í garðinn utan við
kirkjuna, þar sem hann var grafinn á kostnað þjóðar-
innar.
VINNAN
245