Vinnan - 01.09.1946, Qupperneq 66

lýsa viðhorfinu í Hafnarfirði í stórum dráttum. Nokkrir
af foringjum Alþýðuflokksins í Hafnarfirði voru komn-
ir í þá aðstöðu að ráða yfir meiri hluta atvinnutækj-
anna í bænum. Fram að 1940 var mikið atvinnuleysi í
Hafnarfirði. Atvinnulaus verkamaður og atvinnurek-
andi leggja ekki sama mælikvarða á það, hvað séu hóf-
legar kröfur um vinnu og kaup. Og verkamenn töldu
það ástand, sem ekki yrði við unað, að innan félags
þeirra væru atvinnurekendur, sem með valdi sínu og á-
hrifum yfir félaginu gætu ráðið ákvörðunum um slík
mál.
Baráttan fyrir
stéttarlegri einingu og jafnrétti
En það var fleira, sem atvinnurekendurnir innan fé-
lagsins létu sig skipta. Hafnfirzkir verkamenn höfðu í
atvinnuleysisbaráttu sinni á árunum fyrir 1939 fundið
þann mátt, sem býr í sameinuðum stéttasamtökum og
skilið nauðsyn þeirra. Allir félagsmenn höfðu jafnar
skyldur, en Alþýðuflokksmenn einir fullan rétt innan fé-
lagsins. Og þeim verkamönnum fjölgaði stöðugt, sem
kröfðust stéttarlegrar einingar og fullkomins jafnréttis,
og á fundi í Hlíf 4. des. 1938 fluttu sameiningarmenn
tillögu um, að Hlíf lýsti sig fylgjandi því, að Alþýðu-
sambandið yrði gert „faglegt samband óháð öllum
pólitískum flokkum“. Foringjar Alþýðuflokksins og
atvinnurekendur börðust ákaflega gegn þessari tillögu
og var hún aldrei borin upp, því að formaður félagsins,
sem oft hafði lýst sig fylgjandi fullu jafnrétti og lýð-
ræði innan félagsins, sleit fundi og frestaði atkvæða-
greiðslu -— bar fyrir sig að fundarhúsið yrði að losna
þá þegar. (Alþýðublaðið kvað hann hafa gert það
vegna þess, hve margir utanfélagsmenn hefðu verið á
fundi.) Yerkamenn töldu hins vegar, að flokksforingjar
og atvinnurekendur hefðu viljað fá tóm til liðssafnaðar.
Daginn eftir var annar fundur haldinn til þess eins
að greiða atkvæði um tillöguna. Þar fluttu 4 menn, sem
í senn voru Hlífarmeðlimir, atvinnurekendur og Al-
þýðuflokksforingjar, dagskrártillögu um að vísa fyrr-
greindri tillögu frá. Atkvæðagreiðslan var látin fara
fram með handauppréttingu og á meðan stóðu atvinnu-
rekendur og flokksforingjar til þess að fylgjast með,
hverjir greiddu atkvæði með og hverjir á móti. Þrátt
fyrir það var dagskrártillagan ekki samþykkt nema með
143 atkv. gegn 139.
A þessum fundi kom greinilega í Ijós, hve fylgi stétt-
arlegrar einingar og jafnréttis var sterkt í félaginu.
Næsti fundur var svo haldinn 29. janúar 1939. Það var
aðalfundur. Sameiningarmaðurinn Helgi Sigurðsson
var kosinn formaður með 186 atkv., en fráfarandi for-
maður fékk 170 atkv. Voru sameiningarmenn kosnir í
öll sæti í stjórninni með svipuðum meirihluta.
Verkantcnn
þoldu það ekki lengur
Hvernig þeir menn, sem í senn voru flokksforingjar
og atvinnurekendur, hafa tekið sigri sameiningarmanna
í Hlíf má nokkuð marka á ummælum Helga Sigurðsson-
ar, formanns Hlífar, í viðtali við Þjóðviljann 8. febr.
1939. Hann segir þar, að annars vegar standi verka-
menn að átökunum í Hlíf, „en hins vegar standa nokkrir
menn, sem vilja hafa félagið sem tæki í hendi sinni,
hvort heldur er í flokkslegu augnamiði eða til að styðja
sína hagsmuni“. Og ennfremur sagði hann: „Undan-
256
VINNAN