Blik - 01.05.1958, Blaðsíða 68

66
B L I K
sem alltaf hef verið í kaupstað,
bæði vetur og sumar. Á engj-
unum borðuðum við af blikk-
diskum og oftast notuðum við
bara hnífinn til þess að borða
fiskinn með. Með fiskinum feng-
um við feiti, sem strákarnir köll-
uðu „fallbyssufeiti“. Þegar búið
var að borða, hvíldi fólkið sig,
— það, sem það vildi, og vildu
það f lestir, því að það getur ver-
ið erfitt að vinna á engjum. Oft-
ast fór ég að þvo upp matar-
ílátin eftir máltíðina, en það
gerði ég í flóði skammt frá tjald-
inu, sem við borðuðum í. 1 flóð-
inu var mikið af homsílum og
brunnklukkum, sem mér var
ekkert vel við í fyrstu, en hafði
svo bara gaman af, þegar ég var
farin að venjast engjalífinu, og
þá tók ég oft hornsíli eða bmnn-
klukku upp á disk og athugaði
og sleppti svo, þegar ég var búin
að fá nóg af því. Matartíminn
var oftast um klukkustund, en
þá var fólkið yfirleitt búið að
hvíla sig. Var þá aftur tekið til
við vinnuna og unnið þar til
kaffið kom, en það kom yfir-
leitt klukkan hálf fjögur, og
var kaffitíminn oft hálf klukku-
stund. Síðan var unnið af mikl-
um krafti til klukkan hálf sjö,
en þá var farið heim og dagur á
engjunum liðinn.
Elín Óskarsdóttir
III. bekk bóknáms.
Dagur í Laugum
Ég vakna, teygi úr mér og lít
á klukkuna. Hún er stundar-
f jórðung yfir 8. Sólin er komin
upp fyrir stundu og hellir geisl-
um sínum yfir landið, sem er að
vakna af næturdvalanum. Hér
og á þessari stundu gæti staka
Sigurðar Breiðf jörðs átt vel við:
Dagsins runnu djásnin góð
dýr um hallir vinda.
Morgunsunnu blessað blóð
blæddi um fjalla tinda.
Þegar ég heyri, að ferðafélag-
arnir, en þeir era 18 og allir úr
Eyjum, eru farnir að busla og
baða sig, skríð ég í skyndi upp
úr svefnpokanum, fer í sund-
skýlu og fleygi mér því næst í
lækinn. Þetta er morgunbaðið.
Eftir að hafa synt dálítið í
læknum, sem er um eða yfir
30 stiga heitur, leggst ég með
höfuðið upp við bakkann, og
væri þá hægur vandi að sofna
í þeim stellingum, ef maður
gætti ekki að sér og væri á
verði.
Því næst fer ég að virða fyrir
mér umhverfið.
Hér í Landmannalaugum er
dásamlegur staður, þótt inni í
öræfum sé. Ekki er hér mikill
gróður, aðeins víðáttulitlar
grasflatir og fúamýrar, en hinn
undursamlegi heiti lækur bætir
gróðurleysið fyllilega upp. Einn-
ig era hér nokkrir pollar eða