Blik - 01.05.1958, Blaðsíða 24

22
B L I K
inni og austur fyrir Yztaklett.
Þá var seglbúið, því að eilítill
norðan kaldi var á og hann
skyldi nota til að létta sér róð-
urinn í eyna. Meðan seglbúið
var, lét Vigfús róa snerpuróður
norður undir Skelli til þess að
leiðið notaðist betur og síður
þyrfti að beita í kulið, meðan
siglt var austur að eyju.
Af einhverjum ástæðum gekk
erfiðlega að koma segli fyrir.
Síðast virtist dragreipið standa
fast í hjólklofanum uppi í sigl-
unni. Frá austurbæjunum sást
einn maðurinn gera sig til að
klífa upp í sigluna til að greiða
fyrir dragreipinu. Þegar hann
hafði klifið upp í miðja siglu,
skipti það engum togum, að bát-
inn fyllti og honum hvolfdi þar
með öllu. Þeir sem til sáu, hlupu
í dauðans ofboði niður í Sand til
þess að taka þar bát til hjálpar
hinum drukknandi. En þeir, sem
þar voru, sáu ekkert til ferðar
Vigfúsar og þeirra félaga vegna
þess, hve norðarlega þeir voru.
Þegar á slysstaðinn kom, voru
allir mennirnir horfnir í djúpið.
í kringum bátinn á hvolfi flutu
bátspallar, árar og aðrir hlutir
úr bátnum, svo og kindurnar
ýmist dauðar eða að dauða
komnar. Þessir menn drukknuðu
þar:
Vigfús Bergsson, bóndi og
hreppstjóri í Stakkagerði, 31
árs.
Guðmundur Sigurðsson, bóndi
á Oddsstöðum, 42 ára,
Brandur Eiríksson tómthús-
maður frá Hóli, 45 ára,
Einar Einarsson, tómthús-
maður frá Kastala, 30 ára,
Magnús Magnússon, sjómað-
ur frá Oddsstöðum, 24 ára,
Sæmundur Runólfsson, vinnu-
maður á Gjábakka, 22 ára.
Harmafregn þessi laust alla
Eyjabúa skelfingu. Vigfús
Bergsson var einn af mestu for-
mönnum í Eyjum á sinni tíð,
harðsækinn og aflasæll, en þó
gætinn jafnan og glöggur.
1 annað sinn var Sigríður
Einarsdóttir orðin ekkja.
Nú átti hún tvö börn, er óðum
uxu úr grasi, Guðfinnu 8 ára og
Jón Vigfús 6 ára, mestu efnis-
börn og yndisgjafa ástvinum
sínum og heimilisvinum.
Harmi Sigríðar Einarsdóttur
verður ekki með orðum lýst, sízt
af óreyndum.
Gegn ihinni ofursáru sorg og
hörmungum veitti nú trúar-
traust hennar og tilbeiðslu-
hneigðir henni styrkinn bezta og
huggun mesta harmi gegn.
Minning um góðan mann og
nýtan dró úr sárasta sviðanum.
Hugsanimar um börnin og von-
ir þær, sem hún tengdi við þau,
voru henni Ijós og leiðarmark.
,,Vel gerð sál glædd innri loga
sigrar alla aðsteðjandi erfið-
leika. Þá sál átt þú, Sigríður
mín.“ Þetta var kjarninn í hugg-