Strandapósturinn


Strandapósturinn - 01.06.1970, Side 80

Strandapósturinn - 01.06.1970, Side 80
Inn með firðinum austanverðum þegar farið er frá Brocfda- nesi kringum fjörðinn, og komið er í hvarf frá bæjum, heita Selvogar. Handanvert voganna gengur nes í sjó fram og heitir Selvoganes. Fram af því nesi eru og flúðir nokkrar og grynn- ingar misháar er hverfa að mestu í flæðum, en við útfyri grynnir upp á mih svo að til ber, að kindur flæðir þar. Kallast sker þessi rifgirðingar. Nú ber enn að nefna að landmegin Selvoga er eyri lítil eða grund og heitir Hnyðjueyri. Eftir nútíma náttúrunafnakenningu þarf varla að draga í efa, að eyrin dragi nafn sitt af rekahnyðju, er sjór hafi skolað þar á land í árdaga. En fyrir daga nefndrar kenningar höfðu menn aðra skýringu á nafngiftinni. Þar bjó semsé kona fyrrum er Hnyðja hét. Svo ekki sé alveg hundsuð náttúrunafnakenningin, má telja víst, að sitt furðulega nafn hafi konustráið fengið af sköpulagi sínu, er trúlega hafi verið alls ólíkt lagi nútíma hortízkubrengla. Flvað um það. Hnyðja hét konan og var orðin ekkja þegar saga þessi gerðist, en sonu átti hún tvo og hétu báðir Erlendur. Komnir voru þeir bræður til nokkurs þroska og hinir mann- vænlegustu. I þann tíð voru fiskigöngur góðar inná Kollafjörð, og var því sjávargagnið aðaluppihald og lífsviðurværi Hnyðju og sona hennar, því landsnytjar höfðu þau litlar sem engar. Voru þeir bræður hinir vöskustu sjómenn, áttu þeir bátkænu og veiðarfæri sjálfir, og þar að auki var Hnyðja fjölkunnug mjög svo trúlegt er, að nokkuð hafi þeir mannkostir bætt um hag þeirra, en hvergi er þess getið að hún hafi gert neinum manni skráveifu með kunnáttu sinni. Nú ber svo til dag nokkurn að gest ber að garði Hnyðju hús- freyju. Ekki er getið um nafn hans né heimilisfang, og stað- setning þess hæpin og varasöm, þar eð afkomendur hans og sveit- ungar kynnu að þykkjast við væri það opinberað, því karlfjand- inn var rammgöldróttur og hið mesta illmenni. Það var og aldrei sannað hvert erindi hann átti við Hnyðju, en grunur leikur á, að það hafi verið frekar dónalegt. En víst er, að ekki lét Hnyðja fallerast, enda Kollfirskar húsfreyjur þekkt- 78
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148

x

Strandapósturinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Strandapósturinn
https://timarit.is/publication/1641

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.