Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.04.1960, Qupperneq 85

81
at þu fvarer. langt man væra lif mit. Ef langt1) er fe \>at gott. ef 619
fcamt værðr fe þat oc gott. En hværr man lengi bera ilt.
Eigi vilt tu lengi hafa illan dagurð. fyri hvi vilt tu længi hafa ilt
lif. Buftað kaupir þu þer ok girniz þu goz. Kono2) viltu æiga. ok
5 læitar þu goðrar. Sono vilt tu æiga. ok ofker þu goðra. ok þoat ec
roða umm hina hærfilægfto luti. Scva caupir þu. ok vilt æigi illa.
Fyri hvi ælfcar þu illt lif. hvat græmr þic lif þit er þu vilt þ«/ æit
faman er ilt er. at tu fér æinfaman ilr á meðal alra goðra luta þinna.
Dvæl þu æigi at fnuafc til drottens þins olc frefta æigi dag fra dæigi.
10 Guðf orð ero þeífor en æigi min. æigi hœyrir þu þetta af mér hældr
ec með þér af guði. Yærðr at þvi at þu || fvarer. á morgen á morgen 7 r
man ec fnuafc. Ðat er ramnleg rod. Earnnew hvarf æigi aftr til
ærcrænnar Xoa. en duuan hvarf aftr. En ef þu vilt iðran gera þa er
þu mat æigi mifgera. þa fyrlætr þu fyndir en þær æigi þic. Œyret
utlænz<c)r er af tru fa er bíðr ællitiðar at gera iðran; Þæim er hugg-
anda at hann falle í falzdóm þa er hann vætter inifcuwnar. Eigi ma
finna mifcunn fa er glatar maclegre tið mifcuwnar. Eigi ma þar geta
at guði þat er hann biðr fa er hær vill æigi hæyra þ«í er hann byðr.
Sa er órócer gefna tið iðranar at þarflaufu. hann h^llir ut boner
20 fyrir domftol criftz. Scynda fcal hvær ip fem æin at fnuafc til guðf
meðan hann ma at æigi fæini hami. ok mege æigi umm fiðír þa. er
han vildi æigi meðan hann matte.
x) Rettet; i hdskr. lang.
2) Rettet; i hdskr. Kona.
25 audisti, sed ego tecum audio a Domino. Forte respondes: Cras,
cras. 0 vox corvina! Corvus non redit ad arcam, columba redit. Si
enim tunc vis pœnitentiam agere, quando peccare non potes: pec-
cata te dimiserunt, non tu illa. Satis alienus a fide est, qui ad agen-
dam pœnitentiam tempus senectutis expectat. Metuendum est, ne
30 dum sperat misericordiam, incidat in judicium. Xeque enim tunc
veniam inveniet, qui modo aptum veniæ tempus perdidit. Ibi jam
a Deo non potest mereri quod petit, qui hic noluit audire quod jussit.
Qui tempus pœnitentiæ datum [sibi] negligit, frustra ante tribunal
Christi preces effundit. Festinare debet ad Deum convertendo unus-
36 quisque, dum potest: ne si, dum potest, noluerit, omnino cum tarde
voluerit, non possit.
6