Milli mála - 2021, Blaðsíða 280

Milli mála 13/2021 279
skiljanlegt. Á merkinu kannaðist hann þó við rauðleitt andlit
Georgs konungs en undir því hafði hann löngum tottað pípu sína í
friði og ró; jafnvel það var gjörbreytt. Í stað rauða frakkans var
kominn blár og dumbgulur frakki, í hendinni var sverð í stað
veldissprota, höfuðið var prýtt hatti með uppbrettum börðum og
undir stóð málað með stórum stöfum: WASHINGTON
HERSHÖFÐINGI.
Að vanda var fjöldi fólks við dyrnar, en enginn sem Rip mundi
eftir. Fólkið virtist líka öðruvísi í hátt. Þarna var ærlegur ys og þys í
stað lognmollunnar og syfjulegu friðsældarinnar sem hann var vanur.
Án árangurs svipaðist hann um eftir hinum breiðleita Nicholas
Vedder, með undirhökuna og löngu, snotru pípuna, þessum vitringi
sem sendi frá sér tóbaksský í stað þess að setja á fánýtar ræður; eða
Van Bummer, skólastjóranum sem var vanur að lesa upp úr eldgömlu
dagblaði. Í stað þeirra var kominn mjósleginn og geðvonskulegur
náungi, með vasana fulla af dreifimiðum, og þusaði hann af miklum
móð um borgaraleg réttindi – kosningar – þingmenn – frelsi –
Bunkerhæð – hetjurnar frá sjötíu og sex – og fleira sem hinn ringlaði
Van Winkle skildi hvorki upp né niður í.
Þegar Rip bar að garði með sitt síða, gráa skegg, ryðgaða fugla-
byssuna, kauðalega klæddur og með stóð af konum og krökkum á
hælunum, varð fljótt uppi fótur og fit meðal stjórnvitringanna á
kránni. Þeir hópuðust að honum, skoðuðu hann frá toppi til táar af
mikilli forvitni. Ræðumaðurinn kom askvaðandi, dró hann ögn af-
síðis og spurði „hvorn hann hefði kosið“. Rip starði á hann án þess
að skilja upp né niður. Annar lágvaxinn og framtakssamur maður
tók undir handlegginn á honum, tyllti sér á tá og spurði hreint út
„hvort hann væri sambandssinni eða lýðræðissinni“. Rip átti jafn
erfitt með að skilja þessa spurningu. Þá bar að íbygginn, heldri
mann, krýndan glæsilegum hatti með uppbrettum börðum. Hann
tók sig hátíðlega, þar sem hann lagði leið sína gegnum þröngina,
olnbogaði sig áfram, og tók sér stöðu frammi fyrir Van Winkle,
með aðra hönd á mjöðm, hina á staf. Frán augun og hvass hatturinn
boruðu sig svo gott sem beint inn í sál hans þegar hann spurði
hryssingslega: „Hvað dró hann á kjörstað með byssu á öxlinni og
múg á hælunum; og hugðist hann efna til óeirða í þorpinu?“ –
„Seiseinei, herrar mínir,“ hrópaði Rip, nokkuð brugðið, „ég er vesall
WASHINGTON IRVING