Milli mála - 2021, Blaðsíða 283

MILLI MÁLA
282 Milli mála 13/2021
um dóttur sína og krakkann hennar. „Ég er faðir þinn!“ hrópaði
hann upp – „Ég var hinn ungi Rip Van Winkle einu sinni – nú er
ég gamli Rip Van Winkle! – Man enginn eftir veslings Rip Van
Winkle?“
Allir stóðu þarna þrumu lostnir þar til gömul kona skjögraði út
úr mergðinni, bar hönd fyrir augu og horfði stíft í andlit hans sem
snöggvast, hrópaði síðan upp: „Ja, hérna! Þetta er Rip Van Winkle
– þetta er hann sjálfur! Velkominn heim aftur, gamli granni. Hvar
hefurðu haldið þig þessi tuttugu ár?“
Saga Rips var brátt sögð því þessi tuttugu ár höfðu verið honum
sem ein nótt. Nágrannarnir ráku upp stór augu þegar þeir heyrðu
það; sumir sáust blikka hver annan og glotta út í annað: og maður-
inn með barðahattinn, sem hafði tekið sig svo hátíðlega og komið
aftur þegar sljákkaði í fólki, dró niður munnvikin og hristi höfuðið
– og þá hristi mannsöfnuðurinn allur höfuðið.
Það varð aftur á móti að ráði að leita álits hjá Peter gamla
Vanderdonk, sem sást staulast í áttina til þeirra. Hann var kominn
af samnefndum sagnfræðingi sem var með fyrstu sagnariturum
héraðsins. Peter var elstur manna í þorpinu og vel að sér um hinar
dásamlegu sögur og sagnir svæðisins. Hann þekkti Rip undir eins
aftur og staðfesti frásögn hans með óyggjandi hætti. Hann fullviss-
aði fólkið um að það væru alltaf undarlegar verur á kreiki í
Kaatskillfjöllum og hafði það eftir forföður sínum sagnfræðingnum.
Það var staðfest að hinn mikli Hendrick Hudson, sá sem fyrstur
fann ána og landið, hefði haldið þar eins konar vöku á tuttugu ára
fresti ásamt áhöfninni af Hálfmána; þannig gafst honum kostur á að
vitja á ný staðanna sem hann hafði fundið og gat haft auga með ánni
og borginni miklu sem báru nafn hans. Að faðir hans hefði einu
sinni séð þá í gömlu, hollensku klæðunum sínum í keiluspili í
skúta uppi í fjalli; og að hann hefði sjálfur heyrt hljóðið í kúlunum
þeirra sumardag einn, eins og fjarlægan þrumugný.
Til að gera langa sögu stutta, þá tvístraðist hópurinn og sneri sér
aftur að því sem meira var um vert, kosningunum. Dóttir Rips
veitti honum húsaskjól; hún átti notalegt, vel búið hús og kraft-
mikinn og glaðværan eiginmann sem Rip mundi að hafði verið í
hópi snáðanna sem príluðu upp á bakið á honum forðum. Sonur
Rips og erfingi, sem var nauðalíkur honum þar sem hann sást halla
RIP VAN WINKLE
10.33112/millimala.13.13