Milli mála - 2021, Blaðsíða 282

MILLI MÁLA
Milli mála 13/2021 281
WASHINGTON IRVING
sem hann hélt upp í fjallið; greinilega jafn letilegur og sannarlega
jafn tötralegur. Veslings manninum var nú öllum lokið. Hann hafði
efasemdir um sjálfan sig og hvort hann væri hann sjálfur eða einhver
annar. Mitt í þessari örvinglan spurði maðurinn með barðastóra
hattinn hver hann væri og hvað hann héti.
„Það má Guð vita,“ hrópaði hann upp, viti sínu fjær; „ég er ekki
ég sjálfur – ég er einhver annar – þetta er ég þarna fyrir handan –
nei – þetta er einhver annar sem hefur farið í skóna mína – ég var
ég sjálfur í gærkvöldi, en ég sofnaði uppi í fjalli og þeir hafa skipt
út byssunni minni, og allt er orðið breytt, og ég er breyttur, og ég
veit ekki hvað ég heiti, eða hver ég er!“
Nærstaddir litu nú hver á annan, kinkuðu kolli, drógu annað
augað íbyggnir í pung og drápu fingrunum á ennið. Það var líka
hvíslað, um að ná byssunni af gamla manninum og koma í veg
fyrir að hann gerði eitthvað af sér, en þegar maðurinn með barða-
hattinn, sem tók sig svo hátíðlega, heyrði það dró hann sig snarlega
í hlé. Á þessari ögurstundu þröngvaði frökk og lagleg kona sér í
gegnum þvöguna til að geta barið gráskeggjaða manninn augum.
Hún hélt á hnellnum krakka sem varð skelfingu lostinn þegar hann
sá manninn og fór að gráta. „Svona, svona, Rip,“ æpti hún, „svona,
svona, litli kjáni; gamli maðurinn gerir þér ekkert.“ Nafn barnsins,
fas konunnar, raddblærinn, allt kallaði það fram minningar í huga
hans. „Hvað heitirðu, kona góð?“ spurði hann.
„Judith Gardenier.“
„Og hvað heitir faðir þinn?“
„Ah, veslings maðurinn, Rip Van Winkle hét hann, en það eru
tuttugu ár síðan hann fór að heiman með byssuna sína og síðan
hefur ekkert spurst til hans – hundurinn hans kom heim án hans;
en hvort hann skaut sig eða var numinn á brott af indíánum veit
enginn. Ég var bara smástelpa þá.“
Rip hafði bara eina spurningu í viðbót; en hann bar hana upp
með sprakri röddu:
„Hvar er móðir þín?“
„Ó, hún dó fyrir stuttu; það sprakk æð í henni þegar hún æsti
sig við farandsala frá Nýja-Englandi.“
Þarna var þó að minnsta kosti smáhuggun, í þessum fréttum.
Þessi góði maður gat ekki haldið aftur af sér lengur. Hann tók utan