Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.2020, Side 56

56 – Sjómannablaðið Víkingur
Ég játa fúslega forvitni mína um atburði sem verða illa
skýrðir, jafnvel alls ekki, eða sem haldnir voru þjóðsaga
ein en annað komið á daginn. Eins og til dæmis risaaldan
sem Steinar Magnússon skipstjóri segir frá 1. tölublaði Vík-
ings í fyrra. Bull og vitleysa sögðu menn, tuttugu metra há
alda getur ekki myndast á sjó. Slíkt fyrirbæri sá Steinar þó
með eigin augum. Lesið líka hvað Hilmar Snorrason segir um
slík náttúrufyrirbrigði í þætti sínum hér á undan, Utan úr
heimi.Frásögnin hér á eftir fellur í þennan flokk atburða sem
við kunnum engar skýringar á, að minnsta kosti engar sem
hægt er að færa sönnur á. Og sjómenn, ef þið geymið með
ykkur ólíkindasögur, af risaöldu eða öðru sem fyrir ykkur hef-
ur borið, þá endilega hafið samband við ritstjórann.
Flugvélin ferst
Sagan hefst sunnudaginn 4. janúar 1959 en þá fórst fjögra sæta
Cessnavél í Vaðlaheiði en hún hafði verið notuð til sjúkra- og
farþegaflugs.
Þennan örlagaríka dag var landleiðin í Laugaskóla í Reykja-
dal lokuð sökum snjóa en jólaleyfi nemenda var á enda. Var þá
gripið til flugvélarinnar sem búin var skíðum til lendingar.
Þegar leið á daginn tók að þykkna í lofti og veður fór hratt
versnandi. Flugmaðurinn, Jóhann Helgason, var í sinni annarri
ferð austur að Laugum þennan fyrsta mánudag ársins 1959. Þrír
farþegar voru um borð, tveir 16 ára nemendur Laugaskóla,
Guðmundur Kristófersson og Stefán Hólm. Þriðji farþeginn var
Pétur Hólm, tvítugur stúdent frá Menntaskólanum á Akureyri,
og bróðir Stefáns. Allir þrír úr Hrísey.
Guðmundur átti bókað sæti með fyrra fluginu en var ekki
ferðbúinn þegar Jóhann lagði af stað upp úr hádegi. Átti víst
eftir að kaupa eitthvað til skólans. Guðmundur bað því skólafé-
laga sinn, Hörð Snorrason – síðar hitaveitustjóra í Hrísey,
kirkjugarðsvörð og skipstjóra á Hríseyjarferjunni Sævari –
að skipta við sig en Hörður átti bókað sæti með seinna
fluginu.
Önnur tilviljun varð þess valdandi að Pétur ákvað að fylgja
bróður sínum. Þegar veðurútlit gerðist ískyggilegt ákvað skóla-
systir þeirra Guðmundar og Stefáns að hætta við ferðalagið.
Pétur greip þá tækifærið til að skreppa austur með bróður sín-
um. Skemmst er frá því að segja að enginn þeirra fjögurra lifði
af brotlendinguna í Vaðlaheiði.
En dveljum ekki við þetta sorglega slys heldur það sem gerð-
ist í kjölfarið og ég komst að í samtali við frænku mína, hjúkr-
unarfræðinginn og Dalvíkinginn, Nönnu Jónasdóttur. Gefum
Nönnu orðið.
„Tók á móti drengjunum mínum“
„Þessu hörmulega slysi voru gerð skil í öllum fjölmiðlum en ég
var þá í Hjúkrunarskóla Íslands. Ég vissi það ekki fyrr en síðar
að faðir drengjanna tók eftir þetta að sækja miðilsfundi en hann
var danskur garðyrkjumaður, Caspar Peter Holm, og hafði sest
að í Hrísey þar sem hann fékkst við allt mögulegt og var aldrei
kallaður annað en Pétur Hólm. Eiginkona hans og móðir
drengjanna var Ingibjörg – ætíð kölluð Bolla í Hafnarvík – dótt-
ir séra Stefáns Baldvins Kristinssonar prests á Völlum í Svarf-
aðardal og Sólveigar Pétursdóttur Eggerz.
Svo gerist það einn daginn allnokkrum árum eftir þetta
sorglega flugslys – eða 1964 – að dyrabjöllunni er hringt. Ég
Jón Hjaltason
Myndin af Jóhönnu