Vasakver : með almanaki fyrir árin 1939-1943 - 01.01.1940, Qupperneq 52

52
Áburðarmagnið er oft miðað við þau efni, sem flytjast burt
með uppskerunni, en meira þarf að ætla af áburði en þessar
tölur sýna, því mikið fer forgörðum og jurtimar þurfa ætið að
hafa nægan forða af áburðarefnum, ef vel á að spretta
Um áburð í garða verður nánar talað, þá er rætt verður um
hinar einstöku garðjurtir.
Til þess að tilbúinn áburður komi að góðum notum, þarf að
dreifa honum afar jafnt um það land sem hann á að notast á,
svo enginn blettur verði áburðarlaus.
í nýyrkju og garða fæst betri árangur, sé borinn á hálfur
skammtur af búpeningsáburði og hálfur af tilbúnum áburði.
Kalíáburð er bezt að bera á um haust, superfosfat snemma að
vori, en köfnunarefnisáburð á vaxtartímabilinu. í riti Árna G.
Eylands, „Hvað er í pokanum?“, eru góðar leiðbeiningar um
áburð.
GRÆNGRESISFÓÐUR.
Grœnt fóður nefnum vér þær jurtir, sem sáð er til og blöð og
stönglar notað sem fóður, annað hvort grænt eða gjört af þeim
súrhey. í þessum tilgangi er hægt að sá vetrarrúg, höfrum, ert-
um, flækjum og fóðurmergkáli Vetrarrúgur sprettur fljótast.
Blanda af 15 kg. höfrum, 3 kg. ertum, gefur næringarríkt fóður.
Þá hausta tekur og grös fara að sölna, er gott að gefa kúnum
grænt fóður. Gras af korntegundum er grænt fram á haust,
það má slá það áður en frost koma, setja það í lanir eða sæti og
geymist það þá langt fram á vetur. í vothey eru þessar jurtir
ágætar.
Fóðurmergkál er ný jurt, ræktuð vegna blaðanna, sem
verða mjög þroskamikil; það þolir frost, en þarfnast næringar-
ríks jarðvegs og skjóls. í veðursælum stöðum þrífst það hér.
Því er sáð í raðir með 60 cm. bili: Af fræi þarf í gl. 0,4 kg.
Eigi er þörf að grisja.
Heyfóðurjurtir. Á túnum vorum hefir náttúran sjálf myndað
gróður, sem 1 aldaraðir hefir gefið gott fóður, töðu. Nú er
farið að sá grasfræi og ráða menn þá að nckkru hverjar teg-
undir vaxa á nýyrkjunni eða túnunum. Miklu skiptir að þetta
val sé viðeigandi eftir jarðvegsskilyrðum og öðru, því eftirtekjan
fer eftir því að jurtunum séu boðin þau skilyrði, er þær þrífast
bezt við. Hér verða taldar þær tegundir, sem venjulega er
sáð í nýyrkju: