Rökkur - 01.10.1922, Blaðsíða 26

Um þetta hvarflaði hugur þeirra, þegar hún kom út í garðinn.
Fótatakið létta heyrðist varla. Hún var berfætt og fóturinn markaði
spor í sandinn, sem borinn hafði verið á gangstígana.
Hún staðnæmdist fyrir framan Larsen og mælti:
„Olga er píanó og getur ekki mjólkað.“
„Þá verður þú að gera það,“ sagði Larsen, stuttur í spuna. Hún
gekk burtu hljóðlega.
„Þessir pólsku asnar,“ tautaði Larsen, „ekkert geta þeir sagt sér
sjálfir.“
„Haldið þér að Gaska sé asni?“ skaut Gunnar að honum. Hann
varð hálfhissa við og mælti:
„Nei; hún er þó læs og skrifandi. Það eru hinar ekki.“
„Hvað þýðir pianóT' spurði Gunnar.
„Það þýðir að vera full, auga-full. Um karlþjóðina aftur á móti
segja þær píane, fullur. Þessi og fleiri skringileg orð, sem pólsku
stelpurnar iðulega nota, eru farin að verða okkur töm, meðfram í
gamni, náttúrlega. Karen litla dóttir mín talar aldrei um, að stúlk-
urnar séu drukknar. En þær eru píanó og hafa drukkið vodka. —
Annars eru þær blindfullar á hverri helgi, þessar stelpur, og ómögu-
legt neinu tauti við þær að koma.“ —
„Drekkur Gaska?“ spurði Gunnar.
„Nei. Og hún dansar lítið. Af þessu pólska drasli, sem hjá mér
er og hefir verið, er hún sú eina, sem er túskildings virði.“
Hann kveikti í pípunni, sem hann hafði nýtroðið í.
Það er ómögulegt að reiða sig á þessar pólsku stelpur. Sök sér
væri, þótt þær endrum og eins fengju sér neðan í því, en þær eru
þjófgefnar líka.
Bráðum hafa þær stolið öllum eplunum úr garðinum. Nei. Þær
eru til einskis nýtar, nema að grisja rófur. Og þó verður að hanga
yfir þeim á meðan, ef nokkuð á að ganga.“
Hann blés frá sér reyknum ótt og títt. Var orðinn nokkuð heitur
í skapi, sem hann átti vanda til, þá er hann ræddi um það, sem
honum líkaði illa. En hann varð smámsaman rólegri, eftir því sem
hann reykti meira.
„Það er eins og þessir ókostir þeirra séu svo eðlisfastir. Og það
er að mörgu leyti skiljanlegt. Margra alda kúgun og uppeldi, sem
er verra en ekkert, gerir mikið að verkum. Flest vildi ég heldur
takast á hendur, en að koma svona lýð til manns.“
Nokkra stund sat hann hugsandi.
26