Rökkur - 01.10.1922, Blaðsíða 4

Silfurhærur
Erindi flutt 21. júní 1922 í Lundum (Lundar), Manitoba.
Erindi þetta var flutt í þorpinu Lundum (Lundar), Manitoba, fyrir
meira en fjórum áratugum. Lesendur eru beðnir að hafa í huga, að
það var samið og flutt fyrir 44 árum og er hér birt óbreytt. Mér þótti
þó fara vel á, að geta hér ættar móður minnar, og hef sett um hana
neðanmálsgrein. — Fjölskyldumyndin, sem birtist hér með greininni
er eldri en sú, sem birt er í bók Hannesar Péturssonar, og var mér
hún lánuð til þess að taka eftir henni, eftir að bók Hannesar kom út.
Þessi mynd mun vera tekin 1906.
Tildrög erindis þessa voru þau, að Sigurður Júlíus Jóhannesson læknir
og skáld kom heim til mín í Winnipeg, og sagði umsvifalaust, er hann
hafði heilsað mér og tyllt sér:
„Ert þú ekki fyrirlesari góður?“
Ég lét lítið yfir því, enda aldrei flutt neinn fyrirlestur, en tekið hafði
ég til máls á málfundum í Hvanneyrarskóla, og flutt ræðu á þjóðhátíð
í Argylebyggð rétt áður eða 17. júní, og því ekki með öllu óvanur ræðu-
flutningi, en mér fannst af litlu að státa, og færðist heldur undan, en
Sigurður stakk upp á því, að ég færi norður í byggðir, þar sem hann hafði
verið læknir, og flytti þar erindi. „Semdu erindi um föður þinn,“ sagði
hann, „því verður vel tekið. Það eru margir þar, sem fóru að heiman
með ljóðmælin hans í koffortinu sínu, og mörg fallegustu ljóðin hans
eru enn sungin þar, af ungum og gömlum.“
Ég lét til leiðast. Samkomuhúsið var hvorki stórt né skrautlegt, og
mér er minnisstætt, að það gustaði dálítið inn í það utan af sléttunni,
því að ekki voru allar rúður heilar í gluggum, en þarna var hvert sæti
skipað á hörðum trébekkjunum, af öldnum og ungum, og það talaði
sínu máli um það hvern hug menn báru til föður míns, að áður en ég
flutti erindið, og eins er því var lokið, söng kór nokkur ljóða hans, en
það var Brynjólfur Þorláksson fyrrverandi organisti við dómkirkjuna í
Reykjavík, sem æft hafði kórinn, en Brynjólfur dvaldist þá þarna norður
frá, en í hópi söngmanna var annar Reykvíkingur, sem ég þekkti vel,
4