Rökkur - 01.10.1922, Blaðsíða 33

Rökkur - 01.10.1922, Blaðsíða 33
Kvíðinn fyrir skilnaðinum við Gösku hafði vaxið hröðum fetum síðustu vikurnar. En hún gat eytt honum að mestu. „Þú mátt ekki vera hryggur, vinur minn,“ sagði hún. „Ég bíð þín — og hugsa til þín hverja stund. Meðan styrjöldin geisar, verðum við að vera þolinmóð. Að henni lokinni kemur þú aftur frá Eng- landi. Svo förum við bæði til Astralíu, „fyrirheitna landsins“ okkar hér á jörðunni.“ Og þau brostu bæði að tilhugsuninni um framtíðina, sem í augum þeirra var björt og fögur, eins og sólargeislarnir. Skilnaðarstundin var liðin. — Elann var lagður af stað, á leið til Englands. Járnbrautarlestin þaut norður Sjáland, á leið til Kaupmannahafnar. Þeir voru sex í járnbrautarklefanum, Gunnar Arnar og fimm Þjóðverjar. Á hvaða ferðalagi þeir voru, vissi hann ekki — og hugs- aði ekki um það. Hann gat ekki annað en hugsað um Gösku, án afláts, fram og aftur. Tveir Þjóðverjanna raula Das LiecL der Deutschen í hálfum hljóð- um. En einn hinna, sem veit að Gunnar er íslendingur, tekur landa- bréf upp úr brjóstvasa sínum. Hann breiðir það út, bendir á París og St. Pétursborg og hvíslar: „Nach Paris! Nach St. Petersburg!" — Og hann brosir út undir eyru. En Gunnar hristir höfuðið og hugsar áfram um Gösku. Hann er kominn til Kaupmannahafnar. Honum bregður við eftir kyrrðina á Hábæ. Allt er á ferð og flugi, og honum finnst, að hann geti hvergi verið í ró með hugsanir sínar. „Því fyrr, sem ég kemst héðan, því betra,“ hugsaði hann. „Úranía“ átti að fara daginn eftir til Englands. Hann ákvarðaði sig þegar og símaði til Hábæjar: „Fer á morgun. Úranía. Beztu kveðjur. Gunnar Arnar.“ — Hann gengur heim, þangað sem hann bjó. Hann er þreyttur á sál og líkama, og kastar sér út af á legubekkinn. Óðara en hann festir blundinn, dreymir hann Gösku. Hún er í hvítum klæðum og svarta, fagra hárið liðast niður um 33 3
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96

x

Rökkur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Rökkur
https://timarit.is/publication/1770

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.