Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2022, Qupperneq 6

6 Tímarit hjúkrunarfræðinga | 1. tbl. 98. árg. 2022
Annars konar
bylgja í uppsiglingu
Samkvæmt íslenskum yfirvöldum er COVID búið eftir tveggja ára
baráttu og öllum takmörkunum verið aflétt innanlands. Á sama tíma
hefur fjöldi innlagðra sjúklinga á heilbrigðsstofnanir og dagleg smit
aldrei verið fleiri í landinu.
Hjúkrunarfræðingar fara ekki varhluta af því, enda helsta stéttin í baráttunni, og
finna því alltaf fyrir því mikla álagi sem farsóttinni hefur fylgt. Nú eru það ekki bara
fleiri sjúklingar heldur einnig hjúkrunarfræðingar og annað starfsfólk sem sjálft
er að veikjast og hefur það bitnað mjög á mönnuninni sem fyrir var af skornum
skammti. Fjölskyldur okkar veikjast líka og sinna þarf m.a. veikum börnum. Í
febrúar fór af stað undarleg umræða hjá yfirvöldum þar sem rætt var um að
vegna skortsins á starfandi hjúkrunarfræðingum væri möguleiki á að þeir ættu að
mæta veikir til vinnu. Eins og þá kom fram í fjölmiðlum er það að mínu mati algjör
fásinna, þrátt fyrir að okkur vanti hjúkrunarfræðinga til starfa. Veikindarétturinn
verður ekki brotinn og myndi félagið að sjálfsögðu bregðast snarlega við því.
Jafnframt stríðir þetta gegn siðareglum hjúkrunarfræðinga og velti ég fyrir mér
hvort þessi hugmynd hefði verið sett fram gagnvart öðrum stéttum þjóðfélagsins.
Enn ein sönnunin fyrir því að ekki sitja allir við sama borð í augum yfirvalda.
Yfirvöld hafa vitað af manneklunni í mjög mörg ár og hafa haft lausnir á borðinu
sem þarf að hafa kjark og þor til að hrinda í framkvæmd og það ekki seinna en
strax. Þessi staða er ekkert að koma upp núna og hefði verið hægt að bregðast við
henni miklu fyrr.
Ég hef miklar áhyggjur af aukningu á langvarandi veikindum hjúkrunarfræðinga
og er fjöldi þeirra sem þiggja nú sjúkradagpeninga úr styrktarsjóði félagsins
er í sögulegu hámarki. Þá þarf að hafa í huga að hjúkrunarfræðingar sem
leita aðstoðar sjóðsins, eru þá þegar búnir að nýta sinn veikindarétt hjá
atvinnurekanda, sem er yfirleitt heilt ár. Við erum því í raun að sjá núna skriðu sem
fór af stað eftir fyrsta ár COVID-faraldursins.
Það sama má segja um fjölda hjúkrunarfræðinga sem leita til VIRK vegna
starfsendurhæfingar. Þeir hafa aldrei verið jafnmargir. Það er jákvætt að
hjúkrunarfræðingar skuli leita sér stuðnings, þurfi þeir á starfsendurhæfingu að
halda, en það er verulegt áhyggjuefni hvað þeim hvað þeim fjölgar og hefur t.d.
fjöldinn tvöfaldast frá 2018 og til ársins 2021.
Framundan er sumarið og hjúkrunarfræðingar og
annað starfsfólk langþreytt eftir gífurlega erfið
tvö COVID-ár í undirmönnuðu heilbrigðiskerfi.
Hjúkrunarfræðingar hafa staðið vaktina svo eftir því
hefur verið tekið, keyrt áfram, sett fjölskyldu og sjálfa
sig til hliðar og leyst verkefnin, bylgju eftir bylgju. Ég
er ansi hrædd um að nú sé komið að skuldadögum.
Ég held að nú sé í uppsiglingu annars konar bylgja í
kjölfar COVID en það er bylgja afleiðinga langvarandi
álags í starfi, uppsagna og flótta úr stéttinni vegna
ófremdarástands í mönnunarmálum og starfs-
umhverfi hjúkrunarfræðinga.
En ekki ætlum við að missa móðinn enda
verður þetta heilbrigðiskerfi ekki rekið án okkar
hjúkrunarfræðinga. Nú er komin enn ein ríkisstjórnin
og vil ég binda vonir við hana. Ég átti mjög góðan
fund með nýjum heilbrigðisráðherra strax í janúar
og fann þar mikinn vilja gagnvart okkar helstu
baráttumálum og nauðsyn þessa að grípa þarf strax
inn í ef ekki á fara verr en þegar er. Nýjasta dæmið þar
er að hann hefur ákveðið að skipa starfshóp sem á
að taka til skoðunar réttarstöðu heilbrigðisstarfsfólks
í tengslum við tilkynningar og rannsókn alvarlegra
atvika í heilbrigðisþjónustu. Án efa verður haft
samráð við félagið í þeirri vinnu.
Nú er rétt ár þar til kjarasamningar losna á ný. Við
höfum þegar hafið vinnuna við undirbúning komandi
kjarasamninga og m.a. hafið samtal milli Fíh, ASÍ,
BHM, BSRB og KÍ til að skoða þá sameiginlegu fleti
sem við eigum í kjarabaráttunni og getum beitt okkur
í sem eitt sterkt sameinað afl. Fundað er reglulega
með trúnaðarmönnum, fram undan eru fundir með
hjúkrunarfræðingum um land allt og í haust verður
stór kjararáðstefna þar sem komandi samningar
verða aðalmálið. Sífellt er verið að rýna í og meta
kosti og galla verkefnisins um betri vinnutíma sem við
síðan munum setja á vogarskálarnar og ákveða hvað
við viljum gera í komandi kjarasamningum.
Pistill formanns