Heilbrigt líf - 01.12.1942, Blaðsíða 96

skemmtanir". Kannske það sé sylcurinn fyrst og fremst, sem leiðir
kvenfólkið út í ,,ástandið“? A. W. upplýsir á einum stað, að hin
mikla samanþjöppun verksmiðjusykursins sé ein af „höfuðástæð-
unurn til hinna skaðlegu áhrifa hans á slímhúðir líkamans, vefi
hans, kirtla, æðar, meltingarfæri og aðra líkamshluta yfirleitt“.
Er þá ekki hægt að forðast megnið af hinum skaðlegu áhrifum
sykursins, ef þess er gætt að bryðja hann aldrei eintóman? Og í
rauninni er sykursins að langmestu leyti neytt með öðrum mat, svo
að styrkleiki hans i matnum fer liklega sjaldnast yfir styrkleika
náttúrusykursins í jurtunum, sem W. segir vera 14—18%. Það ætti
t. d. að vera ólikt skaðlegra að drekka molakaffi upp á góðan og
gamlan íslenzkan máta, þannig að stinga fyrst upp í sig saman-
þjöppuðum dauðhvítum ónáttúrusykurmola — og hver þekkir ekki
hin „uppleysandi, ýfandi og brennandi áhrif“ sykurmolans á slim-
húð munnsins —, heldur en að leysa sykurinn fyrst upp í kaffinu,
drekka sætt kaffi.
Jæja, þetta þykir J. Kr. nú líklega „glannalega“ talað, en það
er erfitt að taka „sannleikann um hvítasykurinn“ háalvarlega.
Og finnst J. Kr. það vera mjög sannfærandi um skaðsemi sykurs-
ins, þó að sagt sé, að það sé miklu ósaknæmara að borða kjöt-
bita við og við. Sjálfur hefir A. W. útrýmt kjöti, fiski og eggjuui
úr viðurværi sínu, þetta eru allt skaðlegar fæðutegundir að hans
dómi, þótt þær hafi ekki eins mikla þýðingu og sykurinn. Ef J.
Kr. trúir öllu, sem A. W. segir, er hann þó ekki að bregðast köllun
sinni sem sig-lingavörður á lífsins ólgusjó, meðan hann lætur undir
höfuð leggjast að vara við þessum blindboðum — kjöti, fiski og
eggjum? E. t. v. er hann að undirbúa sókn með því að þýða „Den
store Kraftcentralen" eftir A. W„ þar sem hann segist gera grein
fyrir þessum skoðunum sinum.
Annars vildi ég — af því að J. Kr. minnist í lok greinar sinn-
ar á Schiötz, sem var prófessor í heilbrigðisfræði í Oslo — benda
honum á, að þangað getur hann sótt miklu sannari fræðslu um
skaðsemi sykui-sins, ef í óhófi er neytt, og um margt annað, er
að manneldi lýtur, heldur en líklegt er, að hann fái úr ritum A.
Waerlands, a. m. k. ef dæma má eftir þessari bók hans, sem
mér finnst, þegar á allt er litið, of ómerkileg, til þess að við J.
Kr. séum að munnhöggvast út af henni.
Júlíus Sigurjónsson.
222
Heilbrigt líf