Úrval - 01.12.1942, Side 22

Úrval - 01.12.1942, Side 22
20 ÚRVAL á veikleikastundum sem þess- arri. Hann læddist á tánum fram í stofuna og lokaði gætilega hurðinni. Hann kveikti, þegar hann var viss um, að ljósið sæ- ist ekki úr svefnherberginu, og hræddur og skömmustulegur, eins og þjófur, tók hann brenni- vínsflöskuna. Hann setti flösk- una á munninn og skellti í sig stórum sopa, án þess að finna jafnvel þegar vökvinn fór niður þurrt kokið. En augnabliki síð- ar fann hann ofsalegan hita stíga frá maganum til höfuðs- ins. Það var hressandi. Hann tók að rökhugsa: Madrid er hundrað ferkílómetr- ar, en svefnherbergið hans ekki nema sextán fermetrar. Ef kast- að væri fimmtíu sprengjum, hve mikil líkindi væri þá til þess að einhver þeirra félli á þessa sextán fermetra hans ... hve mikil ? Hann fór aftur inn í svefnherbergið á kafi í útreikn- ingum. Þetta var erfiðara en að reikna vöruverðið í búðinni; en hann skyldi finna útkomuna. Hann var hrifinn með sjálfum sér af því, hve slunginn reikn- ingsmaður hann var. Hann lyfti sænginni, aftur öruggur með sjálfum sér. Þá heyrðist druna ■—• afskapleg, ofsafengin, hamslaus og mjög nærri. Húsið hristist; úti fyrir rigndi málmi, gleri og múrstein- um. Það brakaði í húsviðunum. Ljósið, þetta litla, ómerkilega næturljós, sem var nú orðið að týru, blakti til. Manuel fann til innvortis óróleika. Hann féll á kné við rúmstokk- inn og var þar hreyfingarlaus, hver veit, hve lengi, eina mínútu, tíu mínútur, hálftíma? Þegar hann kom til sjálfs sm aftur, lék bláleitt blik nætur- ljóssins um hann. Hljóðfallið í hrotum Donna Juanitu var frið- samlegt og annar handleggur hennar lá ofan á sænginni. Hann hataði hana. Utan af götunni heyrðust óttaslegnar raddir fólksins, bjölluhringing bruna- og sjúkrabíla, skyndilegar upp- hrópanir og ofsafengin blóts- yrði. Don Manuel skalf í hljóði í myrkrinu. Hægt og varlega fór hann aftur berfættur fram í stofuna. Á tánum leitaði hann að brennivínsflöskunni og hélt gætilega á henni inn í svefnher- bergið. Þegar hann var kominn í rúmið, hlustaði hann og drakk. Vínið fyllti heila hans háreisti og hugrekki. Þegar háreistin
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.