Úrval - 01.04.1946, Blaðsíða 65

ÁHRXF TÍZKUNNAR Á HEGÐUN OG SKAPGERÐ
63
Hegrðun ogr tízka. 1856 —
— og 1929
halda myndarlegu heimili, enda
þótt vilji sé fyrir hendi.
Þegar konur klipptu hár sitt,
var það enn greinilegra skref í
áttina til karlmannsins — eða
til hlutleysis milii kynjanna.
Þar sem tilgangurinn var aug-
Ijós, varð uppátækið ekki lang-
líft. Þegar augnabliksæsingin
var hjá liöin, fóru konur að
vanda mjög greiðslu hins stutta
hárs. Greiðslurnar urðu miklu
fyrirhafnarmeiri og dýrari en á
dögum síða hársins. Hár-
greiðslukonan græddi. Að því
er konurnar sjálfar snertir, má
túlka þessa þróun sem tilhneig-
ingu til lauslætis. Með því að
greiða stutt hár á íburðarmik-
inn hátt, reynir konan að lokka
karlmenn, sem verða á vegi
hennar, í stað þess að njóta
ástar manns síns, með því að
greiða síða lokkana í einrúmi á
heimilinu. En þetta var líka óró-
leikamerki, og rithöfundurinn
D. H. Lawrence harmar það í
kvæði sínu:
Hvers vegna eru konur svonaötular?
ölmast með hnéin undir litlum
pilsum
eins og stríðhestar — eða
iitlir stríðshestar að minnsta kosti!
Hvers vegna eru þær svona mið-
magnaðar ?
Hversvegna er svona mikill
asi á þeim og ferð fram og aftur?
Hversvegna una þær ekki kyrrðinni ?
Hversvegna klipptu þær síða
hárið sitt
sem þær gátu greitt
stundum saman í töfrandi kyrrð?"
Áhrif stuttu pilsanna voru
langtum víðtækari. Þau gerðu