Úrval - 01.04.1946, Side 84

-82
ÚRVAL
an, og hann spurði: „Hvað kost-
ar það?“
„Ekkert,“ sagði ég. „Það er
gjöf til þín.“ Hann greip í vagn-
sætið til að styðja sig, og dökku
augun hans tindruðu. Að öðru
leyti sýndi hann ekki geðshrær-
ingu.
Ég gleymdi Hop Sing þegar í
stað, er ég var að velta fyrirmér
þeirri vandaspurningu, hvernig
ég gæti dregið fram lífið á 128
frönkum — hérumbil 5 dollur-
um — unz ég hefði selt fyrstu
grein mína. Jafnvel þó að hand-
ritið mitt yrði tekið strax, gat
ég ekki vænzt að fá ávísun fyrr
en eftir 3 mánuði.
Ég hafði borgað leiguna 3
mánuði fyrir fram, en hvað imi
matinn? Þar sem ómögulegt
var að lifa á 128 frönkum í 3
mánuði, ákvað ég að reyna það
ekki. Ég eyddi 25 frönkum í
innlent tóbak, því ef ég ætti að
skrifa varð ég að reykja. Mestu
af eftirstöðvunum varði ég í
kartöflur og niðursoðið nauta-
kjöt. — En þegar þetta væri
búið? Jæja — ég skyldi láta
hverjum degi nægja sína þján-
ingu.
Þrem dögum síðar, þegar ég
var að berjast árangurslaust
við að skrifa grein um nýaf-
staðna reynslu mína í Suður-
höfum, var ég vakinn af hugar-
víli minu, við að barið var að
dyrum. Það var Hop Sing. Hann
kom með í vagninum sínum
þrjár vatnsmelónur, vínflösku,
körfu með eggjum og eina
hænu.
„Rétt til glaðnings," sagði
hann og ók hið bráðasta af
stað.
Þessi höfðinglega gjöf var
sannkallaður b jargvættur. Dósa-
kjötið og kartöflurnar voru
að vísu nærandi, en nú gat
ég varla þolað að líta á það. Ég
ákvað strax að hafa hænsna-
steik til miðdegisverðar, eneftir
frekari íhugun lét ég hænuna í
tjóður úti í garði og fóðraði
hana á kókoshnetum, sem rott-
urnar höfðu gengið frá leyfðum.
Eftir að hafa satt mig á eggja-
köku úr sex eggjuxn, fór ég
aftur að skrifa af ákafa og eftir
fáar stundir hafði ég lokið
greininni.
Skipið, sem fór mánaðarlega
frá Nýja-Sjálandi til Banda-
ríkjanna, átti að koma til
Papeete snemma næsta morgun
og ég ákvað að koma handritinu
sjálfur til skips. Til að spara
peninga ætlaði ég að fara fót-
gangandi til borgarinnar og er