Úrval - 01.04.1946, Blaðsíða 116

114
ÚRVAL
íréttir, að búpening'ur hersins lægi
eins og hráviði víðsvegar um slétt-
una. Hermennirnir lágu í tjöldum og
rnoldargrenjum, reftum með pílviði
og voru næstum eldiviðarlausir.
Undankomu varð ekki auðið í tíu
feta djúpri fönn.
Nýi landstjórinn, Alfred Cumming,
sem var í fylgd með hernum, hafði
lútið grafa. holu í frosna jörðina og
refta yfir með bjálkum. Þetta hreysi
kallaöi hann höfuðborg Utah-um-
dæmisins. Dómarinn, sem fylgdist
með honum, hélt hér réttarþing og
.stefndi ótal Mormónum fyrir kvið-
dóm. Þetta var of ámátlegt til þess,
að Brigham gæti vafizt að spottast
.að því. Hann hló þangað til tárin
i*unnu niður kinnar hans.
Meðan herinn var tepptur þarna,
sendi Brigham þinginu skjal og bað
um upplýsingar. ,,1 öllum bænum
látið okkur vita til hvers þið ætlizt
af okkur, áður en þið skipið böðlun-
um að nota hníf og snöru til þess „að
uppræta þennan ljóta og viðbjóðslega
óþverra." Viljið þið, að við afneitum
guði og trúnni ? Þa.ð munum við
aldrei gera."
Brigham vissi, að þessi bænarskrá
mundi litlu fá um þokað. En þegar
hann las hin einbeittu orð Sam
Houston, hetjunnar frá Texas, sem
-einnig var öldungardeildarþingmaður,
varð hann ánægður.
„Því fleiri menn, sem þið sendið í
Mormónastríðið," hafði Houston
sagt, „því meiri vandræði hljótast af
því. Það þarf að fæða þessa hermenn.
Vegalengdin, sem þarf að koma fæð-
unni, er 1600 mílur. Hersveitirnar
hafa fundið alla staði í rústum, sem
þeir hafa komið til. Ef þeir komast
einhverntíma til Saltavatnsborgar
munu þeir finna hana í ösku. Herinn
mtm sæta sömu örlögum og her
Napoleons, þvi þetta fólk berst upp
Á líf og dauða.
Herm forseti, ef þér viljið reyna
.að komast að samkomulagi við Mor-
mónanna, er ef til vill hægt að koma
á friði. En svo framarlega sem her-
inn sækir lengra fram, mun hann
verða upprættur. Þetta fólk á ekki
von á öðru en tortimingu .. ..“
Brigham fannst þetta vera ágæt
ræða og höfundur liennar mikii
frelsishetja. Hann skrifaði Johntson
ofursta, að ef hann kæmi til dalsins
með vorinu mundi hann finna borgina
í ösku og fólkið flúið.
„Það má vera að þú náir dalnum,
en þú munt finna hann eins og við
komum að honum fyrir tíu árum:
heimkynni skröltorma, engisprettna
og Indíána."
1 april kom Cumming lamdstjóri
og baðst leyfis að fari inn í borgina
eirm síns liðs. Brigham veitti honum
það. Á leiðinni gegnum fjöllin mætti
Cumming Monnónaher, sem heilsaði
honum og hlýddi á ræðu hans. Eftir
fund þeirra, hröðuðu hermenniniir
sér niður giiskorning og mættu hon-
um í annaö sinn; og í þriðja og fjórða
sinn mættu þeir honum og létust allt-
af vera nýir menn. Að lokum var
Cumming þess fullviss aö krökt væri
í fjöllunum af Mormónahermönnum.
Hann varð steini lostinn, þegar liann
sá daginn eftir, að vegirnir voni fullir
af fólki á suðurleið. Hann spurði,
hvert fólkið væri að fara, og var
sagt að það væri að flýja til annarr-
ar eyðimerkur. Þegar hann var
seztur að í borginni, kom Brigham
að heimsækja hann. Hann fullvissaði
hann um, að öll borgin mundi verða
brennd, ef herinn héldi áfram. Hvert
tré og liver runni mundi verða höggv-
in upp og Utah gerð að svartri og
gróðurlausri eyðimörk.
Hvort slikt bál yrði kynt eða ekki.
gerði Brigham sér aldrei ljóst, því
nú tók allt að snúast honum í vil.
1 öldungardeildinni hafði aftur ver-
ið deilt harðlega á leiðangurinn. New
York Times hafði lýst því yfir, að
það „mundi vera flestum ráðgáta
hvers vegna her manns væri stefnt
gegn Utah."
Brigham frétti brátt, að friðar-
samninganefnd væri á leiðinni. Og i
júlibyrjun riðu tveii' menn inn í borg-