Úrval - 01.04.1946, Blaðsíða 2

UM EFNI OG HÖFUNDA.
urlagsorð greinarinnar vott: „Þaö
getur þá verið svona hreint
og göfugt að vera maður og
skáld." ...... Englendingar eru
peningaþurfi um þessar
Enskir mundir, og hafa leitað til
taka Bandaríkjanna um lán.
lán. Eftir mikið þjark tókust
samningar, en það má
sjá af enskum blöðum og tíma-
ritum, að Englendingum þykja
lánsskilmálarnir harðir og hafa
allþung orð fallið í garð Banda-
ríkjamanna í þvi sambandi. En
Englendingar eru gæddir ríkri og
sérstæðri kímnigáfu, sem gerir
þeim kleift að sjá broslegar hliðar
á flestum málum, og tala um al-
varleg mál í Iéttum tón.
Gott dæmi um þetta er greinin
„Sterling á biðilsbuxunum" (bls.
77). Þar varpar Englendingurinn
af sér áhyggjum fjárhagsörðug-
leikanna og gerir góðlátlegt grin
að öllu saman .... James Norman
Hall er íslenzkum lesend-
Á um að góðu kunnur m.
Tahiti. a- fyi-ir bókina „Uppreisn-
in á Bounty“. Þegarhann
skrifaði greinina „ „Vöruskipti“
á Tahiti“ (bls. 81), árið 1925, var
hann algerlega óþekktur. Hann er
amerískur, og barðist með Eng-
lendingum í fyrri heimsstyrjöld.
Eftir styrjöldina leitaði hann
ásamt félaga sínum, Charles Nord-
hoff, hælis á Tahiti, og byrjaði að
skrifa þar. Honum gekk illa að
Framh af S. kápusíöu.
selja sögur sínar, en fekk þó að
lokum birtar eftir sig þrjár bækur.
En það var ekki fyrr en þeir
félagamir skrifuðu í sameiningu
„Uppreisnina á Bounty", að þeir
urðu frægir. Þeir höfðu samvinnu
um þrjár aðrar bækur, sem allar
urðu mjög vinsælar. Síðan hefir
ýmislegt birzt eftir Hall einan.
...... 1 þessu hefti birt-
Börn ist síðari hluti bókarinnar
gUÖS. >>Börn guðs“. Væntum vér
að lesendum hafi þótt
skemmtilegt og fróðlegt að kynn-
ast þessum ævintýralega þætti úr
trúarbragða- og landnámssögu
Bandaríkjanna. Allmargir Norður-
landamenn voru og munu vera
meðlimir Mormónakirkjunnar, t.
d. voru í kringum 1920 um 30 000
Danir í Saltavatnsborg.
Saga þessi hefir verið prentuð
með miklu smærra og þéttara
letri en annað efni ÚRVALS.
Svona letur er að visu ekki eins
þægilegt aflestrar, en ekki hefði
verið neinn kostur að birta þessa
sögu öðruvísi. Ef hún hefði verið
prentuð með venjulegu letri,
mundi hún hafa tekið röskar 70
síður í fyrra heftinu og 56 síður
í því síðara, og hefði þá annað
efni orðið langtum of fábreytt.
Einnig ber þess að gæta, að með
þessu móti hafa lesendurnir fengið
50—60 síðum meira lesmál en
ella, án þess að greiða nokkuð
meira fyrir það!