Úrval - 01.09.1960, Síða 70

tJRVAL
DALUR DAUÐANS
um litið. Einn klumpur fyrir
hverja kartöflu, sem þær höfðu
tekið.“
Er við höfðum lokið við að
borða, fylgdi Hertoginn okkur
til námunnar, til að sýna okkur
málmgrýtið. Svo sýndi hann
mér hvemig ætti að skola það
á þungri járnpönnu. Þegar ég
hristi pönnuna, aðskildust
muldu steinarnir og ég sá loks
glansandi agnir á pönnubotnin-
um. Hertoginn rétti mér stækk-
unargler og þegar ég leit í
gegnum það, varð hver ögn að
glansandi gullmola. Skyndilega
skildi ég agnið, sem lét þessa
menn þola erfiði og hættur. Ég
var þess albúinn að hef ja málm-
leit sjálfur.
Seinna fórum við Copperstain
aftur niður á flatneskjuna. Hit-
inn hafði nú aukizt og glóðheit-
ur vindur blés yfir saltflekk-
ótta sléttuna og þurrkaði á mér
andlitið þangað til ég hélt að
hörundið myndi springa. Lengra
í fjarska þyrlaðist sandurinn í
undarlegum dansi, undanfari
hinna stóru sandsúlna, sem oft
koma veltandi yfir eyðimörkina,
200 feta þykkar og 1000 feta
háar. Ég hafði orð á því hve
heitt væri orðið.
64