Læknaneminn - 01.04.1969, Page 21

LÆKNANEMINN
21
myndina um ofbeldisleysi gagn-
vart öðru fólki<! (sósíalísku stúd-
entasamtökin, Mainz). Hinsvegar
hafa kenningar þeirra byggzt á
því, að innan þjóðfélagsins sé sí-
fellt verið að beita óbeinu ofbeldi,
undiroka og temja vitundina. Þeir
álitu, að unnt væri að egna fram
áþreifanlegri mynd þess, ef kerfið
væri áreitt, og gera það þannig
augljósara. Verður að segja, að
þetta hafi þeim tekizt. Víðast
greip kerfið til beinnar valdbeit-
ingar, allt frá jafnréttisgöngunni
til Selma til óeirðanna í París, og
lét egnendur sína kenna á henni
milliliðalaust, stundum í undir-
bunum aðgerðum. Eftir gagna-
söfnun frá þessum atburðum kom
fyrst ærlega í ljós, hverjar aðferð-
ir voru notaðar til að koma
skikki á þjóðfélagið, þegar svo
bar undir. Hér eru nokkur dæmi
til skárri hugmynda um hinn
hrjúfa raunveruleika atburðanna,
sem svo furðufáum virðist kunn-
ur hérlendis: í París var séræfð-
um sveitum (CRS) beint gegn inni-
króuðum stúdentum. Vopn: Tára-
gas, klór- og fosfórsprengjur,
gúmmíkylfur. ,,Lögreglan hefur
alla taktíska og herstjórnalega
yfirburði: hún er vélvædd, hefur
fjarskiptasamband, æfingu. Ekki
er unnt að sundurgreina lögreglu-
þjóna (ómerktir), og því geta þeir
lamið af lyst án þess að eiga rétt-
arrannsókn á hættu. Hinsvegar
eru mótmælendur dæmdir af
skyndidómstólum (í allt að 4 mán-
aða fangelsi), þeir eru í flestum
tilfellum óvopnaðir, hafa ekki einu
sinni hlíf af hjálmum, gera al-
gjörlega tilviljanakenndar atlög-
ur, þegar þrengt er að þeim í ólát-
unum. Sá sem sprengjuþrýstingur
fleygir um koll, brennist í andliti
af klór- eða fosfórsprengjum,
missir auga eða er nær kyrktur, sá
sem er illa særður, fær ekki hjúkr-
un, vegna þess að æfir lögreglu-
menn og sadistar hindra rauða-
krossfólk í starfi, — þessu fólki
hrjóta ekki óljúflega orðin CRS —
SS (margnotuð vígorð í Parísar-
óeirðunum ÖM) af vörum“ (N.
Meienberg: Weltwoche). Mörgum
stundum eftir átökin var verið að
hundelta fólk, hjúkrunarlið, konur,
unglinga, yfirleitt alla í Latínu-
hverfinu. Sjálfboðahjúkrunarkona
ber til vitnis: ,, .. . í gegnum
rimla sá ég út í portið. Hálfnak-
inn ungur maður kom framhjá.