Læknaneminn - 01.04.1969, Síða 25

LÆKNANEMINN
85
1968). Þegar Bandaríkjamenn
gerast griðrofar og ráðast inn
í Dóminíska lýðveldið, þá er
ekki haft hátt um það. Þeg-
ar Rússar gerast griðrofar og ráð-
ast inn í Tékkóslóavakíu, þá er
hrópað. Yfirleitt er í stjórnmála-
umræðum hafður sá háttur, eins
og í öðrum blöðum, að menn kæri
sig ekki um að gangast við skrif-
um sínum. Sagt er m. a. s., að
ráðherra skrifi hin vikulegu
Reykjavíkurbréf Mbl., drýgindis-
lega palladóma um allt milli himins
og jarðar. Því trúi ég ekki. Ráð-
vandur ráðherra í iýðræðisríki
mundi ekki skipa reisn sinni á pall
með slægð huldufólksins. Mig
furðar, að ráðherrar skuli ekki
hafa hreinsað sig opinberlega af
óhróðrinum. Um pólitíska sam-
ræðu í leiðurunum eða velvakanda-
þönkum „reiðrar húsmóður úr
vesturbænum“ er ekki að fjölyrða
og þaðan af síður um Staksteina-
kastið, sem liggur á mörkum vits-
munalegra hræringa. Stundum er
dulin viðvörun milli lína: „Auð-
vitað hefur Aron Guðbrandsson
leyfi til að hafa sínar skoðanir,
alveg einsog kommúnistar, nazist-
ar og stjórnleysingjar . .(leið-
ari). Enn ættum við að muna
áróður blaðsins gegn læknum, er
þeir stóðu í kjaradeilu og voru í
ráðherraónáð.
Einsog að líkum lætur, hefur
Mbl. í hlutverki sínu sem málgagn
hins sterka í félagskerfi íslend-
inga og um leið varðhundar skoð-
anakerfis hans, sínar eigin hug-
myndir um lýðræði og frelsi. Eft-
ir að hafa birt villandi ummæli
neitar það stundum um rúm fyrir
leiðréttingar, og þekki ég til þess
dæmi. Einn borgarfulltrúi Sjálf-
stæðisflokksins hefur kvartað sár-
lega undan sjónvarpinu fyrir að
hlífa okkur ekki við fréttamynd-
um frá Vietnam. Eru þær þó yfir-
leitt bandarískar og því ekki lík-
legar til að flytja rangan málstað.
Þetta er að vísu ekki yfirlýst skoð-
un blaðs eða flokks, en samt er
eftirtektarvert, hvaðan hún kem-
ur. Um skoðanir minnihlutahópa:
„Þá þótti það einnig furðulegt, að
annar óeirðamaður skyldi leiddur
fram í sjónvarpið til að flytja þar
mál sitt. Nú má segja, að mistök
geti alltaf hent.. .“ (Reykjavík-
urbréf 5/1 1969). „Mistökin“ eru
í því fólgin, að borgari með minni-
hlutaskoðun skuli geta flutt mál
sitt, svo að fólk geti heyrt. Mynd-
ir frá brezkum hundasýningum
eru sennilega á æðri stöðum álitn-
ar heppilegra fréttaefni fyrir Is-
lendinga en frásagnir af hræði-
legu stríði í heiminum eða ís-
lenzkri þjóðmálabaráttu.
„Enda þótt Mbl. hafi haft um
það forustu að leyfa frjálsar um-
ræður, vill blaðið taka fram, að
það er stolt af því að hafa hliðr-
að sér hjá að birta áróðursgrein
frá Aroni Guðbrandssyni þess
efnis .. .“ (leiðari). Vitaskuld
gegnir sama máli um skoðanir,
sem frambornar eru öðruvísi en að
skrifa í blöð, sem fáir lesa. Ef hóp-
ur manna lætur í ljós á kröfu-
spjöldum þá skoðun sína við út-
lendinga, að hann sé gegn aðild
lands síns í NATO: „Niður-
læging“ (Staksteinar) „kommún-
istar beittu sér fyrir skrílslátum
í sambandi við ráðherra-
fund Atlantshafsbandalagsríkj-
anna, sem haldinn var hér í sum-
ar og leituðust þar með við að
vanvirða Islendinga í augum er-
lendra manna. Þeir hikuðu ekki
við í því tilviki að svíkja loforð,
sem þeir höfðu gefið lögreglunni
þá, um framkvæmd friðsamlegra
mótmælaaðgerða“. NATO-and-
mælendur á þessu sumri fengu