Læknaneminn - 01.03.1980, Blaðsíða 43

Um 3. árið
Líffæratneinafræði
LíffærameinafræSi er ein af mikilvægustu undir-
stöðugreinum læknisfræði. Greinin er i eöli sínu
umfangsmikil og námskeiðið reyndist flestum hið
tímafrekasta á vetrinum. Kemur þar einnig til að
viðfangsefnið tengist lítt greinum á 1. og 2. náms-
ári (andstætt lyfjafræöi).
Aðalkennslubók var Basic Pathology (2. útg.) eft-
ir S. L. Robbins og M. Angeil. Flestir voru ánægðir
með þessa bók.
Mestur hluti kennslu voru fyrirlestrar sem voru
fluttir í bráðabirgðahúsi R. H. Stofan er gerð fyrir
u. þ. b. 40 manns og má fara nærri um að loft hafi
stundum verið slæmt þegar nýting stofunnar nálg-
aðist 150%.
Jónas Hallgrímsson lagði áherslu á að hafa fyrir-
lestra skemmtilega en kafaði hins vegar sjaldan
djúpt í fræðin. Hann fjallaði talsvert mikið um ís-
lenskar aðstæður. Hann sýndi mikið af skugga-
myndum og lét okkur í té útdrætti úr fyrirlestrum.
Guðmundur Georgsson flutti góða og skemmtilega
fyrirlestra um almenna meinafræði. Nokkuð vantaði
á að hann kæmist yfir efnið á tilsettum tíma.
Bjarki Magnússon sýndi á sér ólíkar hliðar á
haust- og vormisseri. Á haustönn flutti hann m. a.
nokkur inngangserindi um æxli og óeðlilegan frumu-
vöxt. Þeir fyrirlestrar komust illa til skila. Að mínu
mati reyndi Bjarki þar að koma of miklum fróðleik
að, í stað þess að einfalda og draga saman. Á vor-
misseri flutti Bjarki fyrirlestra um sjúkdóma í
brjóstum, innkirtlum og kynfærum karla. Þá fannst
mér Bjarki taka rétta stefnu. Hann lagði aðal-
áherslu á algenga og hættulega sjúkdóma, sérstak-
lega æxli í brjóstum, og bætti ýmsum fróðleik við
þann sem er að finna í Robbins. AS vísu kom þetta
niður á umfjöllun um sjúkdóma í innkirtlum en
hann bætti það upp með vönduðu fjölriti.
Fyrirlestrar Páls Þórhallssonar voru nánast út-
drættir úr kennslubókinni. Hann gerði alltof lítið af
því að greina milli aðal- og aukaatriða.
Hannes Blöndal flutti fyrirlestra um sjúkdóma í
miðtaugakerfi. Hann lagði til grundvallar Manuel
of Basic Neuropathology eftir Escourelle og Poirier.
Fjöldi mynda og teikninga skýra texta bókarinnar
sem er stuttur. Hannes tók fyrir nokkra algenga
sjúkdóma í taugakerfi skýrt og skipulega.
Verklega námið var þríþætt:
Krufningar. Hver nemandi átti að vera viðstadd-
ur a. m. k. þrjár krufningar á haustönn. Jónas,
Bjarki og Páll krufðu og skýrðu það sem var að sjá
með ágætum.
Líffærasýni: Ætlast var til að við skoðuðum u.
jj. b. 250 sýni, ákaflega misjöfn að gæðum, í líf-
færasafni R. H. Þetta gerðum við að mestu leyti upp
á eigin spýtur. Eg tel æskilegt að kennari sé í safn-
inu einhvern ákveðinn tíma, t. d. einu sinni eða
tvisvar í viku lil að leiöbeina og e. t. v. fara í sýni
samhliða fyrirlestrum. Það væri nemendum einnig
hvatning til að byrja fyrr að skoða sýni.
Vefjasýni: Jónas tók að sér þennan hluta námsins
eftir áramót og var ekki byrjað að rýna í smásjár
fyrr en í mars. Æskilegt er að þessi hluti námsins
sé nokkurn veginn samhliða fyrirlestrum.
Prófinu var skipt í tvo meginhluta:
Vlunnleg próf: Fyrir hvern nemanda voru lögð
eitt vefjasýni og eitt líffærasýni. Viðkomandi var
oftast beðirm að segja hvaðan sýnið væri og lýsa
þeim sjúklegu breytingum sem sæjust. Stundum var
farið út í fræði. Gengi nemenda var mjög breytilegt
í þessu prófi enda eru slík próf hálfgerð happdrætti.
Til þess að heppnin vegi minna mætti hafa munn-
lega prófið viðameira en um leið yrði að bæta
verklega kehnslu, einkum í líffærasýnum. Verklega
þáttinn í einkunn mætti þá auka.
Skriflegt próf: Það var byggt upp af fimm rit-
39
læknaneminn