Úrval - 01.01.1968, Síða 7

4
ÚRVAL
lagði af stað á Beaver vélinni sinni,
eftir að hafa lent með nokkra
stj órnareftirlitsmenn í þorpi einu
við Cambrigdeflóa. Þorpið var rétt
sunnan við heimskautsbauginn.
Frostið var 15 gráður og Bob varð
að hita vélina upp með eldi, sem
hann kynnti í potti. Hann vonaði
að hann næði Yellowknife, sem
stálklefanum, skreið Gauchie í
svefnpoka og dró þrjá aðra slíka
yfir sig. Hann var í loðstígvélum,
þrennum þykkum sokkum, tveim
peysum og loðúlpu með hettu.
Samt skalf hann látlaust allt þetta
langa kvöld og nótt.
Þegar sólin rann upp á heiðskír-
um og frostköldum morgninum,
var 525 mílum sunnar kl. 3.30 og
næði síðan til Fort Smith daginn
eftir.
Stuttu eftir hádegi lenti hann í
þreifandi byl. Hann hugðist þá
grípa til blindflugstækjanna, en
komst þá að raun um að hvorki
fjarlægðartækið né gervilágflötur-
inn unnu. Hann lækkaði flugið
fljótt í 200 fet og flaug síðan eftir
auganu yfir alhvítt og snæviþakið
landið. Loks sá hann bjarma fyrir
bláum ísi og lenti á ósléttum ísnum
á vatninu til að bíða af sér storm-
inn.
Heimskautavindurinn blés ákaft
og hristi flugvélina. í ísköldum
hitaði Gauchie upp vélina, eins og
daginn áður og flaug síðan enn í
suður. Þá bilaði áttavitinn. Veðrið
fór versnandi, og smágerðir ís-
krystallarnir í loftinu, voru líkleg-
ir til að breytast í hina hættulegu
ísþoku, sem huldi land og sjón-
deildarhring. Hann var að verða
tæpur með eldsneyti. Gauchie
byrjaði að senda út og gefa upp á-
ætlaða stöðu sína. Hann heyrði
ekkert nema suð í tækjum sínum
lengi vel, en loks heyrði hann
Albatross vél frá Konunglega
kanadiska flugflotanum svara
dauft.
— Hef heyrt í þér. Legg til að
MAÐURINN, SEM NEITAÐI AÐ DEYJA
5
þú lendir og notir SARAH sendi-
inn, svo að við getum staðsett þig.“
Sarah merkti (Search And Res-
cue) neyðarsendi og fylgdi honum
rafhlaða, einnig hafði Gauchie, CPI
miðunarsendi, og hafa þessi tæki
leitt björgunarmenn til margrar
flugvélarinnar.
— Við verðum búnir að bjarga
til að brjóta glerið á CPI sendinum,
en allt kom fyrir ekki, hann heyrði
ekki hið minnsta hljóð úr hvorugu
tækjanna. Gauchie gat ekki með
nokkru móti trúað því, að bæði
þessi neyðartækja hefðu brugðizt,
og hann tók verkfærakassann sinn
og klifraði út á vélina, til að vita
hvort hann fengi gert við þau.
þér eftir nokkrar klukkustundir,
sögðu flugmennirnir í Albatross
vélinni.
Þetta voru síðustu orðin úr
mannsbarka, sem Gauchie heyrði í
58 daga.
HIN ÞÖGLU TÆKI.
Skammt suður af skóginum, sem
hann flaug yfir fann hann lítið
vatn, sem hann gat lent á. Hann sat
um stund og hlustaði á gnauðið í
vindinum, en síðan kveikti hann
á neyðarsendinum. Úr honum
heyrðist ekki bofs og það varð sama
reyndin á með CPI miðunar send-
inn. Hann klifraði útá vængendann
Hann starfaði að því í þrjár klukku-
stundir og voru þá fætur hans orðn-
ir dofnir af kulda, en árangur varð
enginn af starfi hans. Þegar hann
kom aftur í klefa sinn tók hann til
að senda út á stuttbylgjunum: —
Mayday, Mayday! Þetta er CF-IOB
frá Cambridge Bay á leið til Yell-
owknife. Hafið þið þetta?
Ekkert svar. Það var furðulegt,
öll þau tæki sem hann hafði treyst
á, bæði siglingatækin og senditækin
— höfðu brugðizt honum.
Hann fór að leita í neyðar-kost-
skrínunni. Þar voru fáeinir pakkar
af þurrkuðum mat, sykurpund og
súkkulaði — og myndi þetta nægja