Úrval - 01.01.1968, Qupperneq 129

Hvenær
er
maðurinn
dauður?
Eftir1 Arthur J. Snider.
Þáð hefur lengi valdið
læknuin heilabrotum,
hívenær eigi að telja
manninn dauðan. Nu
er svo komið að þétta
snertir ekki áðeiris Íækna heldur
einnig heimspekinga, guðfræðinga,
siðfræðinga, íagasmiði, dómara óg
fjölda annarra. Það er ejíki' um að
ræða nokkra lagálega skilgrein-
ingu á því, hvenær læknum riútím-
ans beri að telja sjúklinginn daúð-
arii'..áb rr
Jafnvel eftir, að það er sjáanlegt
öllum, að sjúklingurinn er kominri
fast að dauöa, er hægt meö ýms-
úm aðferðum áð treina í honum líf-
tóruna jafnvel svo dögum," vikum
og stundum mánuðum skiptir,
Dr. Frank J. Ayd í Baltimore hef-
ur haldið því fram í „Medical
Science“, að það sé örðin rík nauð-
syn að skilgreina það nákvæmlega,
hvenær læknir hafi heimild tií áð
telja sjúkling kominn það nálægt
dauða, að þýðirigarlaust sé, að halda
áfrárri ýmsúm læknisaðgerðum,
sem .útilokað yæri að gætu bjargað
lífi hians, ten myndu aðeins lengja
þjáriingár sjúklingsiris ef þær hefðu
einhverj ár verkariir.
Dr. Ayd vitnar til tveggja mála
af þessu tagi, sém nýlega hafa vald-
ið deilum í Svíþjóð.
Áttræð kona lá á sjúkrahúsi og
hafði hún fengið heilablæðingu og
átii sér ériga' ‘lífsvon. Þrátt fyrir
þetta var haldið í henni lífinu méð
iririsþýtingu í æðar.
Læknirinn hénnar taldi að allar
tiíraunir til að haldá í henni lífinu
væru árangursíaúsar og gerði ekki
• ánnað' en lengja helstríðið og kval-
irriar og væru þessar aðgerðir ó-
mannlegar. •
1 Hann ■ fékk leyfi hj á ættingj um
konunnar tiÞað hætta þessum inn-
gjÖfuhi og körián dó þegar,
Science Digest
127