Úrval - 01.03.1971, Síða 8

6
Það er nokkur von um., að
unnt sé að hjálpa fólki
til að liætta að hrjóta. Og það
væri sannarlega gott,
því að það er staðreynd,
að lirotur liafa verið tilefni
hjónaskilnaða.
Að hætta að hrjóta
íbúar „Hrotheimsins“,
sem er nokkurs konar
neðri byggð „Dott-
heimsins“, mega vera
þakklátir fyrir, að viss-
ar umræður áttu sér
stað meðal nokkurra
lækna í Lundúnum fyr-
ir um ári. Læknir nokk-
ur kom áð máli við dr.
Harvey Flack, starfs-
bróður sinn, ritstjóra
hins vinsæla mánaðar-
rits Brezka Læknafé-
lægsins, en málgagn
það ber nafnið „Heim-
ilislæknirinn" (Family
Doctor), og læknir þessi
sagði eitthvað á þessa
leið: „Hvernig litizt þér
á, að við hæfum í sam-
einingu rannsókn á
hrotum fólks og mögu-
leikum á lækningu á
þeim kvilla?“
Það fyrirfinnast eng-
in raunveruleg læknis-
ráð við hrotum, og
furðu fá ráð fyrirfinn-
ast í gömlum kerling-
arbókum eða fórum
,,hómópata“ við svo al-
gengum og slæmum
kvilla. Hlutverk dr.
Flacks átti að vera
fólgið í því, að leita
sjálfboðaliða úr „Hrot-
heimi“, sem fengjust til
þess að ástunda visst
æfingakerfi, sem starfs-
bróðir hans hafði fund-
ið upp og hann vildi
reyna sem nokkra eða
algera lækningu við
hrotum.
Viðbrögð íbúa „Hrot-
heimsins“ voru ánægju-
leg og furðuleg í senn.
Starfsfólk „Heimilis-
læknisins" hætti að
telja svarbréfin, þegar
þau voru orðin 3000 að
tölu, þótt bréfin héldu
áfram að berast vikum
saman þar á eftir. Sum
þeirra voru sem neyð-
aróp, önnur einkennd-
ust af örvæntingu, upp-
gjöf, biturleika, illgirni,
gamansemi, óskhyggju,
og allt þetta virtist
gefa til kynna, að hrot-
ur kunni að reynast
jafnhættulegar hjóna-
bandssælunni og löng-
unin til ótrúmennsku.
Ein sárþjáð eiginkona
skrifaði: „Eg var að
því komin að fá algert