Úrval - 01.03.1971, Page 20

18
ÚRVAL
nýkomnir þangað frá Hollywood til
að taka kvikmynd eftir einni af
bókum mínum og ég var þar líka.
Tallulah hafði engin meðmæla-
bréf og heldur enga menntun. Hún
var aðeins ung, fersk og falleg og
hafði óvenjumikla eftirhermugáfu.
Fyrsta verk hennar var að setjast
í forsal hótelsins og glápa þar á
allt þetta fræga fólk. En rósrjóð
fegurð hennar var svo óvenjuleg,
að fræga fólkið glápti á móti. Hún
trúði stjórnanda okkar, John Em-
erson, fyrir því, að hana dreymdi
um að verða kvikmyndastjarna og
hann lét hana strax fá lítið auka-
hlutverk í kvikmyndinni. Tallulah
varð yfir sig hrifin, svo hrifin, að
við litum í fyrstu á hana sem leik-
hússjúkan telpuanga, sem væri svo
lagleg, að hún hlyti að vera heimsk.
Hún sannfærði okkur fljótlega um
hið gagnstæða!
Hún kynntist gagnrýnandanum
Alexander Woolcott á Algonquin,
en hann var þekktur fyrir eitraða
tungu sína og skarpan penna.
Skömmu seinna lagðist hann svo
lágt að bjóða Tallulah á frumsýn-
ingu á lélegri kvikmynd, sem var
framleidd af einum af hinum svo-
nefndu frjálsu framleiðendum. „Ég
skil ekki,“ sagði hún, „hvað þeir
hafa verið að frelsa sig undan!“
Svona kaldhæðnislegar athuga-
semdir urðu seinna til þess, að hún
fékk orð fyrir að vera ein fyndn-
asta kona heims.
HANDAHLAUPÁ
PICCADILLY
Innan skamms var Tallulah orð-
inn miðpunktur bókmenntalega
sinnaðs fólks, sem bjó á Algonquin-
hótelinu. En hún komst samt ekki
jafnhratt áfram í leikhúsunum og
einkalífi. Hún fékk smáhlutverk á
Broadway, en henni heppnaðist
ekki að vekja athygli áhorfenda.
Tallulah varð stjarna í Englandi.
Stjörnufræðingur ráðlagði henni að
fara þangað og þar fékk hún fljót-
lega hlutverk í ómerkilegu leikriti,
sem hét „Dansararnir“. Fjörlegur
leikur hennar varð til þess, að þetta
ómerkilega leikrit gekk lengi og
var vel sótt. Hún var eftirlæti allra
Lundúna aðeins 21 árs.
Ég bjó þá í Englandi og hafði því
tækifæri til að fylgjast sjálf með
ótrúlegum vinsældum Tallulah. Að-
dáendur hennar stóðu í biðröð
meira en dægur til að fá miða á
frumsýningu. Mikið var rætt í stór-
borginni um djörf föt hennar, sítt,
hunangsgult hárið, mjúkan lima-
burð og fjölmarga tilbiðjendur. —
Hinn mikilsmetni listamaður, Aug-
ust John, málaði mynd af henni.
Hún umgekkst aðalsmenn eins og
Lloyd George, Beaverbrook lávarð,
Ramsay MacDonald og hinn fræga
hermann og rithöfund, Lawrence af
Arabíu. Einu sinni bauð hún Law-
rence ofursta til veizlu á eftirfar-
andi forsendum: „Ég ann hugrökk-
um mönnum!" „Ef hann hafnar nú
boðinu?“ spurði vinkona hennar.
„Nei, svo hugrakkur er hann nú
ekki,“ drafaði Tallulah.
Virðulegir Englendingar nutu
ótaminnar lífsorku hennar og hún
naut þess að hneyksla þá. Einu
sinni fór hún á handahlaupum eft-
ir Piccadilly klukkan þrjú um nótt.
Hún hélt því sjálf fram, að hún