Úrval - 01.03.1971, Page 47
45
ÚRDRÁTTUR ÚR
LECTURES POUR TOUS
EFTIR
ALLEN RANKIN
Einn af starfsmönnunum greip
slökkvitæki og sprautaði áHogana.
Riku tætti sem óður utan af sér föt-
in, sem voru nú öll í sviðnum tætl-
um. Hann tók eftir því, að sviðnar
skinnpjötlur losnuðu um leið af lík-
ama hans. Hann sá líka, að það sást
í ber beinin á höndum hans.
„Loft!“ hrópaði hann. Hann hrinti
frá sér starfsmönnunum í vélarrúm-
inu, sem reyndu að hjálpa honum,
og klöngraðist upp átta feta háan
stiga, sem lá upp á aðalþilfarið.
Hann sagði aðvörunarrómi við
hjúkrunarkonuna, sem kom þjót-
andi til hans: „Ef þú hringir í kon-
una mína, segðu henni þá bara, að
ég hafi orðið fyrir smáslysi, og
segðu henni, að hún skuli ekki vera
áhyggjufull.“ Það var ekki fyrr en
í sjúkrabifreiðinni, að hann fór að
finna til hinna ofboðslegu kvala.
Hann hafði enn fulla meðvitund,
þegar hann kom til hins fræga
sjúkrahúss, Karolinska Hospitalet.