Úrval - 01.03.1971, Page 73
KLTJKKNASMIÐURINN FRÁ ANNECY
71
Ef menn líta inn í líkaniö sjá menn
aö skraut oq áletrun kemur fram sem
„spegilmynd“ — og greipist inn í
klukkuna.
Nú er skelin sett yfir kjarnann, en
milli þeirra er holrúm, sem fljótandi
málminum er hellt í. Þar storknar
hann svo og veröur aö klukku.
höfuðborg Kambódíu, Phnom-
Penh. Þær klingja frá Saint-Jos-
eph í Montreal og frá Heimsfriðar-
kirkjunni í Hiroshima. Þær kveðja
saman söfnuði í rúmlega 9000
frönskum kirkjum og dómkirkjum.
Nýlega kom klukkuspil frá Paccard
í staðinn fyrir gufuflautur í tveim
frönskum verksmiðjum, og klukka
frá Paccard varar Marokkumenn
við engisprettufaraldri.
Klukkusmiðja Paccards er við
hið krystaltæra Annecyvatn í Suð-
austur Frakklandi skammt frá
svissnesku landamærunum. „Klukk-
urnar una sér vel hérna,“ segir nú-
verandi eigandi fyrirtækisins, Al-
fred Paccard, og brosir við. „Vatn-
ið eykur hljóminn, meðan furutrén
og snjórinn milda hann.“ Við geng-
um að verksmiðjunni, sem er lág
og L-mynduð og Paccard benti á
dökkgræna furuskógana í fjalls-
hlíðunum umhverfis smiðjuna.
„Þarna fáum við brennið," sagði
hann. Hann útskýrði fyrir mér, að
ekki sé nóg með, að tré sé ódýrara
eldsneyti heldur en bæði kol og
olía, heldur gefi það einnig frá sér
meiri hita. Hann spurði mig, hvað
ég héldi, að mikinn við þyrfti til
að bræða eitt kíló af bronsi. Ég
gat upp á fleiri hundruðum kílóa,
en hann hló. „Þetta halda menn,“
sagði hann, „en það þarf aðeins 100
gr af viði fyrir hvert kíló af
bronsi.“
Þegar við komum inn í smiðjuna