Úrval - 01.03.1971, Qupperneq 107

HVERNIG ÉG VARÐ SKURÐLÆKNIR
105
hann hefði enga lungnasjúkdóma,
sem svæfingarlæknirinn yrði að
taka tillit til. Og ég fyrirskipaði,
að meltingarvegurinn skyldi búinn
undir uppskurð þennan. Slíkur
undirbúningur var fólginn í matar-
kúr, hægðalyfjum, stólpípum og
gerladrepandi lyfjum til þess að
tryggja, að meltingarvegurinn væri
eins hreinn og mögulegt væri.
Daginn, er uppskurðurinn á Re-
né átti að fara fram, fór ég til
skurðstofunnar, tíu mínútum áður
en uppskurðurinn skyldi hefjast.
Ég kom þangað samt ekki eins
snemma og læknakandídatinn Bob
Kofstad, en ég kom þangað samt á
undan Eddie Quist, sem ætlaði að
framkvæma uppskurðinn. Krabba-
mein í ristli voru ekki viðfangs-
efni fyrir aðstoðarlækni.
Meðan læknakandídatinn klippti
saumgarn og sauma, eins og ég
hafði gert fyrir aðeins sex mánuð-
um, aðstoðaði ég Eddie við upp-
skurðinn. Lykillinn að velgengni í
skurðlækningum er fólginn í því að
fjarlægja allt, sem er fyrir þeim
bletti, sem beita á hnífnum að, ýta
því og toga það til hliðar, svo að
ekkert skyggi á staðinn eða sé fyr-
ir, þegar beita á hnífnum og skera,
klippa, binda og sauma.
Ég veitti Eddie ekki mikla hjálp
í þessu sérstaka tilfelli.
„Heyrðu, Bill,“ sagði hann, þegar
smágirnið valt inn í mjaðmagrind-
aropið í tíunda skipti, „þú verður
að halda þessu mjógirni vel frá
skurðstaðnum. Þetta æxli er fast-
gróið hér. Ég verð að sjá, hvað ég
er að gera, því að annars særi ég
kannske þvagpipuna.“
Að svo mæltu ýtti hann mjó-
girninu af stakri þolinmæði enn á
ný upp í efri hluta kviðarholsins,
lagði lítið, blautt handklæði yfir
það og lagði svo vinstri hönd mína
ofan á alla hrúguna. „Svona, reyndu
nú að láta það ekki ganga þér úr
greipum."
Eddie skrapp út fyrir og fékk sér
sígarettu, þegar hann var búinn að
skera burt æxlið og hafði lokað
fyrsta vefjalagi kviðarholsins. En
ég saumaði síðan hin lögin saman.
É'g hafði þegar framkvæmt um
hálfa tylft botnlangaskurða og gat
því vel séð um að loka skurðinum
að fullu án nokkurra vandkvæða.
Næsta starf mitt var að hafa eft-
irlit með allri meðhöndlun René
að uppskurði loknum, gefa fyrir-
skipanir um hana og sjá um, að
þeim væri framfylgt. Eg fullviss-
aði mig upp, að vökvarnir, sem
honum voru gefnir í æð, væru af
nákvæmlega réttri tegund. Og á
hverjum degi hlustaði ég kviðar-
hol hans með hlustunarpípu minni
til þess að finna, hvenær eðlilegar
hreyfingar smáþarma væru byrj-
aðar að nýju. Og þriðja daginn
greindi ég hin réttu hljóð. Því
sagði ég þá Bob að taka næringar-
vökvaslöngurnar úr honum, sem
flutt höfðu honum næringú, frá
því að hann var skorinn upp. Svo
fórum við smám saman að gefa
honum meira að borða dag frá
degi. Við byrjuðum með fæðu í
vökvaformi, síðan mjúka fæðu og
enduðum svo á venjulegu matar-
æði.
Loks sagði ég Bob, hvenær tími
væri kominn til að taka burt saum-