Úrval - 01.04.1971, Blaðsíða 93
GÍSL í PEKING
91
Síöasta myndin sem tekin var af
Anthony Grey, áöur en hann var
hnepptur í stofufangelsiö.
Utanríkisráðuneytisins. Þar var
ásökunum og fúkyrðum ausið yfir
yfirvöld í Bretlandi og Hong Kong,
og var mér síðan tilkynnt: „Frá
þessari stundu verðið þér að halda
kyrru fyrir í íbúð yðar og megið
ekki fara þaðan.“
Ég spurði .hversu lengi sú tak-
mörkun skyldi verða í gildi. „Þess
gerist ekki þörf að 'svara slíku
núna,“ var svarið.
Fyrsta viðbragð mitt var raun-
verulegur hugarléttir, þótt ein-
kennilegt megi virðast. Ég hafði
óttazt réttarhöld að undangengnum
upplognum ákærum fyrir njósnir,
og síðar fangelsisdóm. En í raun-
inni hefði fangelsisvist verið miklu
æskilegri en það kvalræði, sem var
nú að hefjast.
SÍVAXANDI NÆÐI
Lávaxinn Kínverji með gler-
augu, klæddur vinnujakka úr kha-
kiefni og með einkennishúfu Opin-
beru öryggisskrifstofunnar á höfð-
inu, fvlgdi mér út úr Utanríkis-
ráðuneytinu. Og þaðan var mér ek-
ið heim. Þar biðu mín sex aðrir
starfsmenn Opinberu öryggisskrif-
stofunnar. Þetta voru varðmenn-
irnir, sem áttu að gæta mín.
Ég bjó í tveggja hæða húsi. Á
efri hæðinni var stofa, skrifstofa,
svefnherbergi og baðherbergi, en á
jarðhæðinni var borðstofa og tvö
herbergi, sem fyrrverandi bílstjóri
minn og vinnukona höfðu búið í.
Umhverfis var svolítill garður.
Húsið var í miðri Peking. Þakið var
flatt, og ofan af því gat ég séð hina
háu, gráu múra hinnar „Forboðnu
borgar", borgarhlutans, sem hafði
áður verið aðsetursstaður keisara-
fjölskyldnanna í Kína.
Ég þráttaði við Kínverjann með
gleraugun, vegna þess að hann
vildi, að varðmennirnir hefðust við
inni í húsinu. Eftir að hafa haft
samband við yfirmenn sína, sam-
þykkti hann, að þeir mættu hafast
við úti í húsagarðinum.
Svo hljóp ég upp á loft og inn í
skrifstofuna til þess að gá að því,
hvort símasambandið hefði ver-
ið rofið. Það var enn samband,
og ég hringdi til Brezku sendinefnd-
arinnar til þess að tilkynna, að ég