Úrval - 01.04.1971, Blaðsíða 92

90
ÚRVAL
Síðla í júnímánuði fann ég svo
fyrstu óróavekjandi áhrifin af op-
inberum mótmælaaðgerðum, sem
bent var gegn mér persónulega.
Tilefni þeírra var hin opinbera
heimsókn Kenneth Kaunda forseta
í Zambiu í Afríku. Öllum öðrum
fréttariturum var boðið út á flug-
völl til þess að taka á móti honum
og síðar í móttökuveizlu, er haldin
var til þess að bjóða hann velkom-
inn. En ég var útilokaður. Þegar
ég spurði um ástæðu þessa, fékk
ég þetta svar: „Þér vitið ósköp vel
um ástæðuna.“ Það var á þessu
stigi málsins, er ég ákvað að fara
til Tokío samkvæmt uppástungu
fréttastofunnar í Lundúnum og bíða
þess þar, að það drægi úr hinni
ofsalegu spennu, er nú ríkti í Pek-
ing. Eg keypti flugfarmiða þangað
þ. 11. júlí.
En ég tafðist vegna ógnvænlegra
frétta, er bárust frá Hong Kong. Þ.
8. júlí voru fimm lögreglumenn í
þessari brezku nýlendu skotnir til
bana af kínverskum kommúnistum,
er voru hinum megin landamær-
anna. Samkvæmt beiðni fréttastof-
unnar í Lundúnum hélt ég kyrru
fyrir í Peking til þess að fala þar
hugsanlegra nýrra frétta um þessa
afturför í skiptum Kínverja og
Breta.
Eg varð of seinn, þegar ég end-
urnýjaði umsókn mína um flugfar-
miða þ. 12. júlí, því að kvöldið áð-
ur hafði Hsueh Ping, fréttaritari frá
Fréttastofu hins Nýja Kína, verið
handtekinn í Hong Kong vegna
óeirða þar og ákærður fyrir að
hafa stofnað til ólögmætra mót-
mælafunda. Kínverska stjórnin
ákvað nú að láta hart mæta hörðu
með því að hindra það, að ég færi
úr landi. Það er ástæða að skýra
frá samtali mínu við starfsfólk
Kínversku ferðaþjónustunnar við
Stræti hins eilífa friðar, en það var
á þessa lund:
„Ég vildi gjarnan panta flugfar-
miða til Kanton,“ sagði ég. og til-
kynnti um leið nafn mitt.
„Það eru engin sæti laus.“
„En í næstu viku?“
„Engin sæti.“
„Næsta mánuði?"
„Engin sæti.“
„Hvað um sæti í járnbrautar-
lest?“
„Engin sæti laus í lestum held-
ur.“
Ég ók í skyndi til skrifstofu rík-
isflugfélagsins í hinum enda Pek-
ing. Þetta var nokkurra mílna leið.
„Hafið þið nokkur sæti laus til
Kanton?“ spurði ég ósköp rólega án
þess að tilkynna nafn mitt.
„Já, nóg af sætum,“ svaraði af-
greiðslumaðurinn.
Ég skýrði honum þá frá því, hver
ég væri, og rétti honum gamla,
ónotaða flugfarmiðann minn og ætl-
aði að fá nýjan í staðinn. Hann kom
tilbaka eftir 10 mínútur og sagði
við mig: „Það hefur verið hætt við
þetta flug.“
Ég átti augsýnilega að verða gísl,
sem nota skyldi til þess að fá Hsu-
eh Ping lausan, þótt þeir segðu það
reyndar aldrei berum orðum. En
þann 19. júlí var Hsueh Ping dæmd-
ur í tveggja ára fangelsi í Hong
Kong.
Tveim dögum síðar var mér svo
skipað að koma í Upplýsingadeild